Autobus podróżuje do trzech miast.

Kapitalizm: Pasażer płaci zależnie od odległości, której jedzie: 12 zł, 6 zł lub 3 zł.

Socjalizm: Pasażer płaci 20 zł bez względu na to czy jedzie autobusem czy nie.

Komunizm utopijny: Każdy pasażer dostał po równo ropy, lecz jest to za mało aby autobus ruszył. Wszyscy pasażerowie wraz z kierowcą ciągną za linę pusty autobus.

Anarchizm: Ludzie zazdrośni o własność kierowcy wieszają go, a następnie palą autobus. Każdy osobno rusza na piechotę do miasta.

Demokracja: 51% pasażerów w tajnym głosowaniu postanawia, że nie należy nie marnować ropy i wszyscy mężczyźni oprócz kierowcy będą ciągnąć autobus.

Komunizm bolszewicki: Cała ropa poszła na wojsko. Postanowiono, że wszyscy pasażerowie oprócz przywódców pociągną autobus. Każdy ciągnący autobus płaci 20 zł. Po jakimś czasie ciągnący się buntują. Przywódcy uciekają.

Kapitalizm Rosyjski: Każdy pasażer płaci w zależności od odległości. Jednakże do autobusu wchodzi przywódca wraz z kolegami i oznajmiają kierowcy, że nie zapłacą za bilet. Kierowca podwyższa cenę biletu innym pasażerom.

Kapitalizm amerykański: jeden z pasażerów obiecuje, że jeżeli wybiorą go na przywódcę to wprowadzi darmowe bilety. Po wybraniu każe wszystkim zapłacić po 15 zł bez względu na to czy jedzie autobusem czy nie, a sobie wprowadza darmowy przejazd.

Komunizm Chiński (wg. Mao): Autobus to wymysł imperialistów Amerykańskich. Dlatego skonstruowano wóz, który ciągną wszyscy pasażerowie oprócz przywódców, którzy siedzą na powozie.

Komunizm Koreański: Umiłowany przywódca wymyślił autobus. Jednak wredni Amerykańscy imperialiści ukradli ropę, dlatego wszyscy oprócz umiłowanego przywódcy ciągną autobus. Po chwili autobus ląduje w rowie, a winą obarcza się osoby ciągnące autobus z przodu. Okazuje się, że byli agentami amerykańskiego imperializmu.

Nazizm: Cała ropa poszła na wojsko. Postanowiono, że wszyscy pasażerowie będący Słowianami i żydami pociągną autobus wypełniony Niemcami. Każdy pasażer płaci zależnie od odległości której jedzie: 12 zł, 6 zł lub 3 zł (oczywiście wraz z ciągnącymi). Po jakimś czasie wszyscy ciągnący albo zostali zastrzeleni, albo zgięli z głodu. Postanowiono więc, że autobus pociągną wszyscy oprócz przywódców. Po ucieczce wszystkich ciągnących, przywódcy - bezsilni, strzelają sobie w łeb.

Demokracja ukraińska: Część Ukraińców protestuje przed autobusem. Przywódca autobusu ucieka. Ukraińcy zajmują autobus i postanawiają by protestujący nie płacili za bilet, a Rosjanie nie jechali autobusem. Ceny biletów dla reszty się podnoszą.

Kapitalizm Polski: Każdy pasażer płaci w zależności od odległości. Jednak autobus zatarasowali ludzie, którzy nie chcą płacić za bilet. Przywódcy autobusu postanawiają - przy poparciu innych pasażerów - że protestujący (wraz z przywódcami w autobusie oczywiście) powinni nie płacić za bilety. Kierowca podnosi ceny pozostałym pasażerom. Zaczynają się ponowne protesty. Przywódcy każą kierowcy przywrócić starą cenę biletów. Kierowcę nie stać na ropę - plajtuje. Przywódcy przejmują autobus. Każą płacić wszystkim (oprócz uprzywilejowanych) 20 zł niezależnie od tego czy jedzie autobusem czy nie.

Twórcy gier komputerowych nie mają problemu z epatowaniem symbolami komunistycznymi. Sierp i młot i czerwona gwiazda zdobią okładki bardzo wielu gier.



Combat Mission: Afghanistan, Red Orchestra, Red Orchestra 2: Bohaterowie Stalingradu, Men of War (niemalże cała seria), Red Alert 3, Kompania Braci: Na linii frontu (obok niemiecki żołnierz, swastyka jednak niewidoczna), IL - 2 (niemalże cała seria), Blitzkrieg 3, Faces of War, Iron Front: Liberation 1944, Death to Spies, Death to Spies: Moment of True, Hearts of Iron II: Doomsday, Faces of War: Brothers in Arms, Strategic Command 2: Patton Drives East

Gdy jednak pojawia się swastyka... pojawia się również problem cenzury. Najczęstszym zamiennikiem jest czarny krzyż.


Tutaj inne wariacje na temat.


Battlefield Heroes


Brothers in Arms: Furious Four


Wolfenstein: The new Order *


World of Tanks

Dziwne to o tyle, że komunizm był systemem nieporównywalnie bardziej zbrodniczym niż nazizm i zakazując tego drugiego, należy również ocenzurować to pierwsze.


Źródła:
Polygamia, Gamezilla, pardon.pl.

* W większości krajów najnowszy Wolf będzie miał normalną swastykę. Cenzura na szczęście przeznaczona jest tylko na rynek niemiecki.

Mistrzostwo. Nic dodać, nic ująć.

Kolejna porcja plakatów propagandowych z okresu II Wojny Światowej. Tym razem:

☭ZSRR☭


1. „Matka Rosja wzywa!”

2. „Każdy, kto przyjdzie do nas z mieczem, od miecza zginie!”


3. „Nasi ludzie i armia są niezwyciężeni!”


4. „Będziemy bronić Moskwy!”


5. „Za Ojczyznę, za Honor, za Wolność!”


6. „Na Zachód!”


7. „Bij na Śmierć!”


8. „Krew za krew, śmierć za śmierć!”


9. „Za Ojczyznę!”


10. „Zwróciłeś nam życie!”


11. „Chwała Zwycięzcom!”


12. „Königsberg zdobyty!”


13. „Łopata-przyjaciel żołnierza.”


14. „Europa będzie wolna!”


15. „Paryż Wyzwolony!”


16. „Śmierć niemieckim najeźdźcom!”


17. „Pijemy wodę z rodzimego Dniepru, będziemy pić z Prutu, Niemna i Bugu!
Oczyśćmy Sowiecką ziemię z nazistowskiego ścierwa!”


18. „Śmierć niemiecko-faszystowskim najeźdźcom!”


19. „Wróg jest podstępny - miej się na baczności!”


20. „Stalingrad”



Poprzedni temat:
Niemieckie plakaty propagandowe z II Wojny Światowej

Z okazji zbliżającego się Dnia Kobiet, radziecka szkoła obcowania z kobietami:

Aż pewnego razu, po dłuższej znajomości, zgodziła się ona pójść ze mną w niedzielę na spacer za miasto. Ale przed tym powiedziała:
– Tylko nie liczcie na nic poza spacerem, bo ja jestem kobieta honorowa i uczciwa. Widzę, że młodzi jesteście i że smutno wam samemu, więc porozmawiamy i czas na wolnym powietrzu spędzimy.
– Ale ja na to jej gadanie uwagi nie zwracałem. Ot – myślę sobie – takie są twoje burżujskie wykręty. Ale przyjdzie czas to się skończą.
Wyszykowałem się ja na niedzielę należycie. Perfum dużo na głowę wylałem. Dwa zegarki wziąłem i angielskiego fasonu buty wzułem. Wyglądałem nie gorzej jak jakiś ważny sowiecki marszałek. Tak.
W sobotę kupiłem butelkę wódki, a w niedzielę poszedłem do straganiary. Ona też szykownie się wystroiła. I poznać było trudno w nowym palcie i bucikach. Jak bardzo znaczna kapitalistka wyglądała. Przygotowała ona też paczkę z różnym jedzeniem i poszliśmy na spacer za miasto.
Pogoda była znakomita. Wszystko zielone... Blisko miasta las zauważyłem, więc zaraz z szosy tam skręciłem. Znalazłem wygodne miejsce i rozesłałem płaszcz. Zaczęliśmy jeść i rozmawiać. Bardzo było wesoło i kulturalnie. Tylko wódki ona pić nie chciała. Ledwie ją na pół szklaneczki namówiłem. Resztę sam wypiłem. Potem zacząłem ja żądać od niej normalnego zadowolenia mnie jako mężczyzny. A ona powiada:
– U nas tak się nie robi. Jestem uczciwa kobieta a nie jakaś ulicznica. Prosiliście mnie na spacer dla towarzystwa, więc zgodziłam się. Ale nic poza tym między nami być nie może. Chyba u was w Rosji jest inaczej i byle kto z byle kim łajdaczy się. Ale u nas jest inaczej.
Wstała ona, zapięła palto i kapelusz na głowie poprawiła. Potem mówi:
– Bardzo przepraszam, ale czas mi już wracać do domu, bo dziecko zostało samo. Chciałam spędzić z wami trochę czasu dla przyjemnej rozmowy i towarzystwa. Ale jeśli wyszło inaczej, to bardzo żałuję. Proszę nie gniewać się na mnie. Ja te sprawy traktuję poważnie i muszę szanować się.
Zezłościło to mnie bardzo. Porwałem się ja na nogi i do niej powiedziałem:
– Jesteś głupia, burżujska świnia! Otumanili was kapitaliści i księża swoją faszystowską propagandą i zrobili z was dzikusów. Dopiero my przynieśli wam wolność i pojęcie o świecie. My pokazali wam prawdziwą kulturę. My wam dali swobodę. Ale ty, idiotko, tego nie rozumiesz, bo jesteś zatruta jadem imperialistycznych zabobonów!
A ona dostała wypieków i mówi do mnie:
– Chcecie wiedzieć prawdę, coście nam przynieśli z Rosji? Chcecie to wiedzieć?
– Tak – powiedziałem. – Proszę mówić. U nas każdy ma wolność słowa.
– Więc – powiada... Ale gdzież tam „powiada”, omal nie krzyczy: – Przynieśliście nam głód, brud, wszy, choroby weneryczne i terror. Bo więcej u was nic nie ma!
– I terror też wam przynieśliśmy?! – spytałem, czując że w oczach robi mi się ciemno ze złości.
– Tak – powiedziała. – Ludzie ulicami chodzić boją się. Kobieta wieczorem z domu wyjść nie może. Ciągłe rabunki, morderstwa i kradzieże. Nikt nie jest pewien nocy ani dnia! Jak to wszystko się nazywa?
Popatrzyłem ja na jej burżujską mordę, na kapelusz z piórkiem. Potem cofnąłem się i chciałem kopnąć gadzinę w ten tłusty kapitalistyczny brzuch. Ale przypomniałem sobie, że jestem oficerem i że mam na sobie mundur Armii Czerwonej. Więc pomyślałem sobie, niech zna mój honor! I tylko zajechałem ją pięścią w zęby. A ona, jak worek mąki, chlap na ziemię.
Nasza by, sowiecka baba, nawet i nie mrugnęła. A ta... od razu widać: burżujskie paskudztwo – żadnej w niej wytrzymałości nie ma! Splunąłem ja na nią z absolutną pogardą i nie oglądając się nawet, dumnie odszedłem.
Od tego czasu ja do straganu więcej nie chodziłem. I w ogóle na żadną burżujkę uwagi nie zwracałem. Jednak nasze sowietki są nieskończenie lepsze i kulturalniejsze! Tak.

("Zapiski Oficera Armii Czerwonej - S.Piasecki").

Mamy "wojne" na ukrainie, Bośnia i hercegowina spowodowana nieudolnym rządem, którym po prostu okrada swój naród z chciwości a 3 oligarchów ze spokojem mogłoby spłacić dług kraju
ALE
W Wenezueli jest kryzys, działa tam prawdziwy lewicowy rząd na lewicowch zasadach i nawet to nie jest skrajna lewica, po prostu czysta lewica z definicji pod kątem gospodarczym. Wenezuela opiera swoją gospodarkę na zasadzie lewicowych.

Trwające od ponad dwóch tygodni starcia między demonstrującymi w kilku prowincjach Wenezueli studentami a policją lewicowego rządu przybrały w czwartek na sile; w zamożnych dzielnicach Caracas młodzież broniła barykad, atakując policję koktajlami Mołotowa.

Demonstranci oskarżają rząd prezydenta Nicolasa Maduro o spowodowanie bardzo wysokiej inflacji, dotkliwych braków w zaopatrzeniu rynku wskutek stosowania polityki niskich cen na podstawowe artykuły żywnościowe sprzedawane w ubogich dzielnicach miast i stosowanie represji wobec przeciwników politycznych.
W mieście San Cristobal, które media określają jako "strefę wojenną", wobec rozruchów na ulicach wiele sklepów pozostało w czwartek zamkniętych.

Prezydent Maduro zapowiedział "energiczne działania", aby wenezuelskie miasta nie przekształciły się w "nowe Bengazi".

Obietnica reform
Obok gróźb zastosowania bardziej energicznych represji wobec demonstrantów Maduro obiecuje od paru dni reformy, które stworzą lepsze warunki dla działania prywatnych przedsiębiorstw.

Od czwartku rząd zniósł zakaz swobodnego handlu dewizami, aby "ustabilizować rynek walutowy". Według obserwatorów, Maduro chce w ten sposób osiągnąć także cel polityczny: osłabić falę niezadowolenia.
W Wenezueli system państwowej kontroli wymiany walut, który istnieje od 2003 roku, dawał państwu monopol w tej dziedzinie i pozwalał ścigać przestępstwo określane jako "nielegalny handel dewizami".
Maduro, ogłaszając zniesienie zakazu, przyznał, że "gospodarka nie cierpi dogmatyzmu".

Było to pierwsze tego rodzaju pośrednie przyznanie się do dogmatycznych błędów popełnianych przez rząd w polityce finansowej i gospodarczej.

Od kwietnia ub. roku, gdy Maduro objął urząd prezydenta, inflacja w Wenezueli przekroczyła 50 proc.

"Chavistowski rząd pozostaje otwarty na rozmowy z demokratycznym sektorem opozycji"
Chaderton, odpowiadając bezpośrednio na amerykański apel pod adresem rządu Maduro o "zapoczątkowanie dialogu", zapewnił": "Chavistowski rząd pozostaje otwarty na rozmowy z demokratycznym sektorem opozycji, z odpowiedzialnymi przedstawicielami dysydentów".

Umieszczenie w areszcie wojskowym opozycyjnego przywódcy Leopoldo Lopeza, który stał na czele najnowszych demonstracji antyrządowych, rząd Maduro stara się przedstawić jako "uzgodnione z zainteresowanym posunięcie podjęte przez wzgląd na bezpieczeństwo osoby Lopeza".

Ambasador Wenezueli w Madrycie Mario Isea twierdził w czwartek na konferencji prasowej w stolicy Hiszpanii, że "Lopez nie został zatrzymany z powodu swych poglądów, lecz dlatego, że wzywał demonstrantów do stosowania przemocy".

Wrzucił bym jeszcze artykuł ekonomistów na temat lewicowcyh rządów w wenezueli ale będzie to bez sensu, lewaczki kutasiaczki ni chuja nic z niego nie zrozumieją. Powiem tylko, że te małe reformy, które chce przeprowadzić lewicowy rząd jest po prostu przyznaniem się do tego, że lewicowa gospodarka jest beznsenu.

Najnowsze informacje z Koreańskiej telewizji.

Amerykańska bajka z 1948 roku mająca za zadanie uświadomić ludziom jak kończy się zakup bezpieczeństwa kosztem wolności.



Czemu takich bajek dziś już nie ma?

„Żydzi przyjęli zasadę, że korzystne jest wszystko, co szkodliwe dla Polski”
- czyli z jaką reakcją spotkał się najazd bolszewicki.


Posłowie żydowscy do Sejmu Ustawodawczego w 1919 r.

Najazd bolszewicki przyjęli żydzi w Polsce z entuzjazmem. Tworzyli po miastach własne bojówki, strzelali do Polaków (w Wilnie żydówki wylewały kubły ukropu na przechodzące oddziały polskie). Oficerowie żydowscy szerzyli panikę w armii i przeszkadzali należytemu funkcjonowaniu swych oddziałów. Ochotnikom dokuczali i starali się budzić nienawiść przeciw nim.

Ilu w Polsce ludzi, tylu na to jest świadków, i więc się o tym nie rozpisuję: ze szczególnym naciskiem można się odwołać do ówczesnych wojskowych. Wkroczenie Letuwinów do Wilna dało żydom powód do uroczystych oświadczeń zaciekłej nieprzyjaźni przeciw Polsce. Prezes gminy Wygocki, datował wszystkie świetność dla żydów od daty oderwania Wilna od Polski; liczył na to, że to już na wieki.

Wnosząc z wypadków roku 1920, Żydzi przyjęli zasadę, że korzystne jest dla nich wszystko, co szkodliwe dla Polski. Przeprowadziwszy traktat o „mniejszościach”, uznali wnet, że to za mało, że to dopiero punkt zaczepienia do dalszych żądań. Nie kryli się zresztą z tym że będą wrogami Polski, dopóki nakreślony przez nich (a rozszerzany bez końca) program Judeopolonii nie zostanie wykonany do ostatniej kropki. Jasno postawili sprawę, jako Polska nie może być państwem polskim, lecz musi być polsko-żydowskim.

Pisałem o tym w roku 1921 w te słowa:

Przez całą wojnę stali po stronie niemieckiej. Doznaliśmy w Polsce tego żydowskiego germanizmu do sytości. Cała prasa żydowska głosiła, że żydzi stanowią nierozdzielną cząstkę niemieckiej kultury, najlepszą rękojmię germanizacji, przedłużenie ramienia niemiecczyzny daleko na wschód, ubezpieczenie najdokładniejsze niemieckiego panowania nad Polską i wierności tejże Polski względem Niemiec; zwracali uwagę, jako żargon żydowski jest właściwie niemieckim dialektem i wpraszali się na niemieckiego żandarma nad Polakami. Żądali za to, żeby im dopomóc do utworzenia Judeopolonii, który to termin techniczny spotykało się u nich dzień w dzień. Wiadomo było z góry, że żydzi staną po stronie Prus. Militaryzmowi zawdzięczali swą dojrzewającą hegemonię nad państwami Europy … Militaryzm stanowił drogę do panowania judaizmu, był zaś ruiną cywilizacji łacińskiej.”

Feliks Koneczny, „Syjonizm a sprawa polska”

Tytuł może wydawać się oczerniający. Przecież tacy „porządni” są przy stołkach. Skąd więc określanie tych stołkomanów jako „bestii”? Bierze się z lektury książki Tadeusza M. Płużańskiego pt. „Bestie”. Ta blisko 900 stronicowa publikacja wymaga niezwykłego opanowania, by zapamiętać nazwiska tych, którzy wraz z Rosjanami tworzyli rzeczywistość zniewolonej Polski w latach 1944 – 1989. Nie mieli litości. Mordowali i niszczyli zwolenników wolnej Ojczyzny i ponoć w „majestacie prawa”, w imię Polski Ludowej, biorąc za każdą ofiarę dodatkowe pieniądze i zaszczyty. Mordercy ci, mimo, iż jest uchwała o dekomunizacji i o nie przedawnianiu zbrodni przeciwko ludzkości, żyją z obfitych emerytur resortowych, mają kombatanckie dodatki, a gdy przychodzi czas, są chowani w majestacie jako wybitni i zasłużeni dla Polski?! obywatele. W tych samych dniach, prześladowani przez nich, którzy dzięki Bogu wyrwali się z objęć kary śmierci, są chowani po cichu, skromnie, bez żadnej pompy i wyróżnienia.

Żyjemy w czasach, w których kaci przekazali władzę swoim dzieciom. Wystarczy przytoczyć niejaką Hubner z domu Młynarską, czy też Komorowską, których rodzice żyją w Izraelu, a z Polski dostają ubeckie emerytury i to niebagatelne, bo dochrapali się stopni pułkowników, nadto, połowa piersi u nich jest w orderach. Autor nie ukrywa swojego rozgoryczenia. Dodatkowo dzieli się bólem, które przeżywa jego rodzina, prześladowana wciąż przez ludzi marnego pokroju. Ojciec Płużyńskiego był sądzony w procesie Witolda Pileckiego i został skazany na karę śmierci. Prokurator Łapiński z Białegostoku, w awansie przeniesiony do Warszawy, dokonał mordu sądowego. Witolda Pileckiego zabito w 1948 roku, a karę śmierci Płużyńskiego łaskawie zamieniono na wieloletnie więzienie. Prokurator Czesław Łapiński ma na swoim sumieniu ponad 160 istnień ludzkich. Był gorliwy w wykorzystywaniu nadzwyczajnych dekretów Polski Ludowej. Nie zastanawiał się nad prawnym walorem tych paragrafów, tylko mordował Polaków walczących o wolną Ojczyznę. Pociąganie go teraz do odpowiedzialności napotyka całą masę przepisów niby wolnego sądownictwa. Procesy są odraczane. Emerytowany prokurator jest bowiem bardzo chory.

Magdalenka i tak zwany okrągły stół – współczesna targowica daje nam tę, a nie inną rzeczywistość. Rządzą ubecy i ich dzieci. Opływają oni w bogactwach rozkradzionego majątku państwowego, a to rozkradanie nazywają „prywatyzacją”. Brak reakcji u ludzi może świadczyć, o powszechnej zdradzie, która wynika z faktu chęci spokojnego życia. Pełne sklepy podsycają to nastawienie, a praca, rzucona w formie ochłapu, zamyka niejednego w niewoli konsumpcjonizmu. Polska Ludowa zniszczyła etos człowieka, na miejsce wartości szlacheckich, dała cechy chamstwa i prostactwa. Tutaj liczy się postawa „mieć”, a nie „być”. Należy uzmysłowić sobie, że tak zwana III RP kontynuuje tę pogardę do godności człowieka, dalej kultywuje cwaniactwo, jako podstawę życia, bo niby skąd dzieci morderców mogły nauczyć się wyższych wartości?

Nie mówmy więc, że Polska jest wolna, a raczej przykładajmy nasze wysiłki do wypełnienia testamentu Niezłomnych, którzy życie swoje poświęcili za wolną Ojczyznę. Odbudowujmy odpowiedzialność za raz dane słowo, zwróćmy szczególną uwagę na godność człowieka, zacznijmy żyć w przekonaniu, że szlachectwo zobowiązuje, a wszelka praca jest służbą dla innych. Jestem więc mam, nigdy odwrotnie.

Zenon Dziedzic