#przyszłość

Kontynuując ten wątek chciałbym przedstawić Wam nieco nowych informacji.

Projekt Ara - modułowe telefony Motoroli

Motorola chce wprowadzić na rynek smartfony modułowe - czyli przenośne urządzenia, które będzie można złożyć samemu, podmieniając kolejne komponenty niczym klocki. Sami zadecydujemy, czy chcemy lepszy aparat, a może więcej pamięci RAM.



Jedna z największych bolączek dostępnych na rynku smartfonów jest ich zamknięta architektura. Nie wymienimy w naszym telefonie aparatu na lepszy, nie dodamy więcej pamięci, co więcej - niektóre modele nie pozwalają nawet na wymianę baterii. Przez to po 2 latach, jeśli chcemy mieć lepszy sprzęt - musimy kupić nowy telefon. Projekt Ara ma zrewolucjonizować branżę. Klient kupuje jedynie "szkielet" telefonu. Coś na kształt podstawki - to do niej będziemy "doklejać" kolejne moduły - takie jak na przykład pamięć RAM, aparat fotograficzny, baterię, ekran, procesor i tak dalej.

"Pracujemy nad Projektem Ara od ponad roku" - można przeczytać na blogu Motorla Mobillity. Amerykańska firma, będąca własnością Google, twierdzi że rozmawiała o tym pomyśle z Davidem Hakkensem, pomysłodawcą Phonebloks. Czy jest Phonebloks? To dokładnie ten sam pomysł, co Projekt Ara - we wrześniu mogliśmy zobaczyć materiał wideo przedstawiający ideę całego przedsięwzięcia. Motorola i Google miały wpaść na ten sam pomysł już dawno temu - tak przynajmniej możemy przeczytać na blogu Project Ara Team.

Zespół Motoroli już współpracuje ze społecznością programistów skupiającą się wokół projektu Phonebloks. Za kilka miesięcy zainteresowani deweloperzy otrzymają pierwsze Modułowe Zestawy Deweloperskie i będą mogli przekuć swoje pomysły na konkretne rozwiązania. Trudno stwierdzić, kiedy - jeśli w ogóle - zobaczymy modułowe telefony. Projekt Ara i jego twórcy będą na bieżąco informować o swoich postępach.



Źródło

A dokładnie to rok i 2 miesiące do premiery pierwszego modelu.



Tak, jest to kolejny z serii: "Puki gimba nie wygogluje to nie wie".

Nie wiem jak Wam ale mi pomysl sie podoba i chetnie bym to nabyl

Nasz znajomy PewDiePie bawi się oculusem
Jeżeli ktoś go nie lubi zalecam scrollować dalej.

Takie tam, żółtek pierdoli coś o nanotechnologii i utopii.Ogólnie, pojebany ten kitajec, jak na kitajca przystało.

Ostatnio grałem w Mass Effect i zastanawiam się:
Czemu w przyszłości, gdy rasa ludzka zasiedliła planety i stworzyła liczne kolonie ziemskie, współpracując z innymi rasami obcych są ludzie tylko biali i Azjaci, a murzynów nie ma?

Bo to fantastyczna przyszłość.

Tekst nie ma na celu obrazić nikogo, pełni rolę tekstu.

W związku z tym, że wielu sadoli stoi przed wyborem studiów wrzucam małą pomoc w wyborze, oczywiście z przymrużeniem oka. Sam nie do końca mogę się z tym zgodzić, jako student budownictwa twierdzę, że czasy gdy kierunek techniczny gwarantowały nieźle płatną pracę mineły i ciężko je porównać z medycyną która jest jednak znacznie trudniejsza a i humaniści są potrzebni i nie dziwię się, że wybrali te powszechnie wyśmiewane kierunki np. filozofię, psychologię czy socjologię, sam bym chciał to studiować ale kierowałem się rozsądkiem przy wyborze a dokształcenie się z w.w kierunków traktuje jako hobby.

Pozdrawiam

Przeglądając fb natrafiłem na taki obrazek.


Nasunęła mi się na myśl refleksja: dokąd zmierza ludzkość?

- Tatusiu?
- Tak córeczko?
- Wiesz kim chce zostać w przyszłości?
- No kim?
- Baletnicą!
- Daj spokój. Nie bądź śmieszna.
- Ale przecież zawsze mówiłeś, że mogę być kim chcę. Mama była baletnicą!
- Wiem, kochanie. Ale ona miała nogi.

Gdzie mam nauczyć się zawodu rzeźnika, piekarza, stolarza czy innych tym podobnych, jeśli ja już ukończyłem 16 lat? No właśnie. Nigdzie. To jest problem.

Piszę w sprawie akcji społecznej, którą właśnie rozpoczynacie - "Projekt: Praca", mimo iż postanowiłem już dziś nie używać komputera.

Opowiem Wam o sobie. Mam 26 lat, skończone studia humanistyczne (prawo), mieszkam w województwie podlaskim, znalazłem pracę w zawodzie prawnika (nie jestem aplikantem), ale wiem, że nie jestem lekarzem, dentystą czy specjalistą w jakiejś dziedzinie niszowej, i wiem, że mogę zostać zwolniony, bo prawników jest bez liku. Rozglądam się zatem za nauczeniem się jakiegoś innego "przydatnego zawodu" - np. dekarz, piekarz, rzeźnik. Wiecie, jaki jest wynik moich poszukiwań? To nie jest możliwe. Nie dlatego, że ja nie chcę, ale dlatego, że nie ma fizycznie takiej możliwości. Większość szkół uczących "przydatnego zawodu" jest dla absolwentów gimnazjum. Ewentualnie w pierwszej klasie szkoły średniej można zmienić zdanie i próbować przenieść się do jakiejś zasadniczej szkoły zawodowej. Po skończeniu liceum klamka zapadła, koniec balu. Albo idziesz na studia, albo nie masz nic. Obecnie w Polsce funkcjonują jeszcze szkoły policealne, które uczą w zawodach typu technik administracji, technik archiwista itp. Po co to komu? Przecież magistrów administracji mamy wykształconych już na całe pokolenie. Nie ma możliwości dla osoby, która ukończyła już swoją edukację, nauczenia się nowego zawodu, z którego mogłaby się utrzymać. Próbowałem szukać podobnych szkół, które uczą zawodu, ale znajdują się w Warszawie. Powiedziałem sobie - najwyżej będę dojeżdżał. Ale nie znalazłem takowych, może źle szukałem. Wybaczcie, na Śląsk to już nie będę jechał, żeby nauczyć się zawodu, bo jakoś pracować muszę.

W "Gazecie" piszecie o zapotrzebowaniu np. na tapicerów. Ale skąd taki człowiek jak ja ma mieć możliwość przekwalifikowania się na np. tego tapicera. Jeśli w moim województwie istniałaby jakaś szkoła zawodowa kształcąca tapicerów (w co wątpię), to założę się, że jest ona przeznaczona dla osób w wieku gimnazjalistów, nie zaś dla 27-latków. Gdzie mam nauczyć się zawodu rzeźnika, piekarza, stolarza czy innych tym podobnych, jeśli ja już ukończyłem 16 lat? No właśnie. Nigdzie. To jest problem. Moim zdaniem wielu z moich rówieśników zdążyło się pogodzić z tym, że ich dyplom nie jest nic wart, i są gotowi nauczyć się nowego zawodu, ale nie jest to możliwe w obecnych realiach. System edukacyjny zapomniał o tym, że ludzie mogą i - co najważniejsze - chcą kształcić się nadal po ukończeniu 26 lat. Nawet zastanawiałem się, czy nie dać ogłoszenia do prasy lub internetu, w którym to ja bym zapłacił komuś, żeby mnie nauczył np. zawodu rzeźnika, a ja nie będę brał za to wynagrodzenia. Później poszedłbym do izby rzemieślniczej, zdał egzamin chyba na czeladnika i jakiś nowy zawód bym miał. Innej możliwości chyba nie ma.

Kiedyś w prasie czytałem artykuł o pewnej Niemce, która przeszła na emeryturę, a więc musiała mieć ok. 60 lat (sic!), nauczyła się zawodu dekarza i wyjechała nad Bajkał budować dachy mieszkańcom tamtej części Rosji. Tak sobie myślałem - czy w Polsce byłoby to możliwe. Raczej nie, bo u nas nie jest to realne, aby ktoś w wieku powyżej 16 lat mógł nabyć jakiś zawód, którego nie można nauczyć się na studiach albo w szkole policealnej. To nie jest możliwe. Przecież nie będę wyjeżdżał do Niemiec, by uczyć się nowego zawodu, mimo iż znam niemiecki w stopniu bardzo dobrym, bo mnie na to nie stać. W USA osoby w wieku 40-50 lat idą na... medycynę (sic!), często biorąc na ten cel kredyt hipoteczny, ale wiadomo: Amerykanie swoim podejściem do życia i pracy wyprzedzają nas o kilkadziesiąt lat. Czytałem też w internetowym forum zrzeszającym osoby chcące się uczyć o Polakach, którzy tam wyjechali w celach turystycznych, ale jakoś im się życie tak potoczyło, że mogli zacząć studia medyczne. Gdzie w Polsce imigrant np. z Wietnamu lub Czeczenii może kilka lat po przyjeździe zacząć studia, już nie mówiąc o studiach na wydziale lekarskim?

No i co w tej sprawie powiedzą szanowni rządzący? Podwyższyć wiek emerytalny do 67 lat to potrafili, ale nie potrafili już zapewnić możliwości nabycia nowego zawodu np. w wieku 50 lat. Tylko płać, obywatelu, podatki, składki itp. Dlaczego zawsze są jakieś ograniczenia? Od nas wymaga się nie wiadomo czego - najpierw skończ studia, potem skończ studia i znaj dwa języki, potem skończ studia i znaj dwa języki oraz miej pięcioletnie doświadczenie, a jak już to osiągniesz, nie jest wystarczające. I okazuje się, że już nic dla ciebie nie ma na rynku pracy.

Bardzo proszę, abyście opublikowali ten tekst, bo moim zdaniem problem w nim poruszony jest bardzo ważny. Bardzo proszę też, aby w tej debacie - jeśli to możliwe, odnosząc się do mojego e-maila - wypowiedział się minister Michał Boni wraz z minister Barbarą Kudrycką, zamiast lansować się przed kamerami. Gdzie są wyższe szkoły zawodowe dla dorosłych lub po prostu szkoły, w którym można nauczyć się nowego zawodu innego niż technik administracji? Co na to ministrowie?

Parafrazując poetę, mogę powiedzieć: "Źle się dzieje w państwie polskim".

Tekst skopiowano z:
wyborcza.pl