Straszne historie.

Paranormalne Historie.

Jakaś choroba psychiczna albo bielunia się najadł

Powieszenie, krzesło elektryczne, dawka trucizny. To tylko niektóre sposoby na to, byś zgodnie z wyrokiem sądu stracił życie. Przed wami 10 współczesnych metod wykonywania kary śmierci.

Polybius to legenda miejska o rzadkim automacie do gier wydanym w 1981 roku. Gra została stworzona przez tajemniczą firmę nazwaną Sinneslöschen, co w tłumaczeniu na język niemiecki można przetłumaczyć na "postradane zmysły". Automat ten został zlokalizowany jedynie w paru barach na przedmieściach Portland w stanie Oregon.

Gra była rzekomo bardzo popularna, a ludzie potrafili grać przy niej nawet po parę godzin dziennie nie odrywając oczu od wyświetlanych obrazów. Gracze zgłaszali masę różnych, dziwnych rzeczy na temat gry, czasami słyszeli kobiecy płacz, widzieli twarze wyświetlające się na ułamek sekundy, a później mieli koszmary z nimi związane. U niektórych zanotowano zanik pamięci, a nawet odnotowano kilka samobójstw. Wielu innych całkowicie porzuciło granie i zaczęli tworzyć ruchy przeciwko grom video.

Według wersji przedstawionej przez jednego z właścicieli baru, mężczyźni ubrani w czarne garnitury często przychodzili odbierać "nagrania" z gry. Nie pobierali żadnych opłat za umieszczenie ich automatu, po prostu raz na jakiś czas zbierali z niego dane i znikali, by po jakimś czasie znowu się pojawić i powtarzać w kółko tą samą czynność. W związku z tym pojawiła się teoria, jakoby rząd prowadził tajne eksperymenty na temat wiadomości podprogowych (subliminalnych). Wszystkie gry po miesiącu od ich wydania nagle zniknęły. Jeden automat podobno pojawił się w jednym z salonów gier jeszcze w roku 1998, ale równie szybko stamtąd „wyparował". Jeden z zespołów programistów spróbował odtworzyć grę, ale nikt nigdy nie znalazł oryginalnego ROMu.

Próba odtworzenia gry, Jeżeli koniecznie chcesz sprawdzić jak mogła wyglądać gra na "przeklętym automacie", możesz odwiedzić fanowską stronę Sinneslöschen, na której pobrać można plik z grą (10 mb) odtworzoną przez grupę zapalonych programistów. Jest to próba odtworzenia klimatu oryginalnego ROMu.

Polybius w popkulturze

Polybius w serii animowanej „The Simpsons”

Automat z grą Polybius pojawił się w odcinku „Simpsonów” o nazwie „Please Homer, Don't Hammer 'Em.” (pl: "Homer, rzuć młotek") wydanym 24. września 2006 roku, gdzie znajduje się w salonie gier w podupadłym centrum handlowym pośród innych maszyn z przełomu lat 1970 - 1980. Na jego panelu widnieje jeden przycisk, prawdopodobnie start. Z przodu maszyny widnieje napis „property of US Government" (pol: „Własność rządu Stanów Zjednoczonych”)
W komiksie Batman Inc. #1 (2012) w barze widać mężczyznę grającego na automacie z widocznym '
Polybius w komiksie Batman Inc. #1

'marquee z napisem "Polybius" stojącym obok gry Pandora
Legenda o Polybiusie jest integralną częścią fabuły Doomsday Arcade, serii filmów tworzonych przez Escapist Magazine
W serii komiksowej Tima Seeleya - Hack/Slash, zabójca imieniem „Grin Face” jest inspirowany grami Polybius i Splatterhouse

link do tego jak mógłby wyglądać gameplay-https://youtu.be/1p114ySFlm8

Czy chciałbyś żyć w mieście z którego nigdzie nie wyjedziesz? A może w takim gdzie nie masz prądu ani wody pitnej? Albo w takim gdzie trwa wojna? Na początku, na poważnie - najgorsze miasta do życia na świecie - od Ukrainy, przez Rosję, aż po głęboką Azję. W drugiej części luźniej - gdzie w Polsce jest najmniej zadowolonych ludzi z życia!

Co się dzieje z ciałem człowieka po śmierci?

typy co się dzieje to jest straszne i pojebane

co to za nowy rodzaj ksenomorfa?

Zabieg Lobotomii to kolejny przykład bestialskich metod stosowanych w zakładach
psychiatrycznych. Zabieg ten polegał na mechanicznym oddzieleniu czołowych płatów
mózgowych od pozostałych struktur mózgu. Zabiegu dokonywano wbijając ostre narzędzie
w oczodoły pacjenta i poruszając nimi tak długo, aż udało się rozdzielić struktury
w mózgu. Efektem takiego zabiegu było nieodwracalne uszkodzenie mózgu i jak możecie
się domyślić, pacjent po takim zabiegu zamieniał się w bierne "warzywo".
Twórcą tej metody był portugalski neurolog António Egas Moniz. Fakt,
że wynalazcę tej praktyki uhonorowano nagrodą Nobla w 1949 roku może mrozić
krew w żyłach. Badania zostały docenione i nagrodzone w tak
prestiżowy sposób, że mimo braku aprobaty dla tego rodzaju zabiegów w Portugalii,
szybko znalazł się następca Moniza, który kontynuował eksperymenty za oceanem.
Mowa tu o Walterze Freemanie, który nieco skrócił i uprościł procedurę.
Niemniej jednak, był on przekonany, że lobotomia to idealna terapia w leczeniu
depresji, psychozy, czy też halucynacji. W praktyce, terapia w większości przypadków
wpływała na trwałe uszkodzenie mózgu, niekiedy miała też skutek śmiertelny.
Można tutaj wyciągnąć wniosek, że metodę tę stosowano w celu wyeliminowania
niewygodnych jednostek. Zabiegom zwykle poddawano prostytutki, homoseksualistów,
kryminalistów czy dzieci sprawiające problemy wychowawcze.
Jako ciekawostkę dodam też, że tę metodę stosowano
w leczeniu siostry J.F Kennedy'ego... Zabieg lobotomi przestano wykonywać
w momencie wprowadzenia na rynek leków psychotropowych. Freemanowi odebrano
prawo do wykonywania zawodu w 1967 roku, natomiast Moniz pozostał całkowicie
bezkarny, i mimo protestów nie pozbawiono go nagrody Nobla.