#filozof
O chuj Ci chodzi?
Kominiarka świadczy o tym, że nie chce ujawniać twarzy bo dobrze wie, że wolność słowa i poglądów jest tylko fikcją.
Wypowiada się elokwentnie o przeczytanej książce. Co byś chciał? Żeby każdy, tak jak Ty czytał "Dzieła Wybrane" Michnika?
Ty tak na serio czy jaja sobie robisz?
Podkładu nie słyszysz?
Szarańcza
Plaga zdeterminowanych kobiet rozszerza się na wszelkie znane światu zawody. Można je spotkać w urzędach, barach, na stacjach benzynowych, wojsku, policji, na uniwersytetach, rajdach samochodowych, w sądach, przychodniach.. etc. Wszędzie też gdzie się pojawiają – niszczą. Skandaliczne stwierdzenie? Skądże! Gdy nie zajmują się nauką czy szeroko pojętą kulturą – niszczą siebie (swoją kobiecość); gdy zaś zajmują się (zawodowo) nauką czy kulturą – zaniżają ich poziom, przez co niszczą ludzkiego ducha.
Fakty mówią same za siebie:
1. Nauka: Niemal wszystkie przełomowe odkrycia w dziejach ludzkości dokonywane są przez mężczyzn. Żadnego Lorentza, Newtona płci pięknej.
2. Poezja: dziś w większości pisana przez kobiety – upada. Żadnego Baudelaira, Poego.
3. Literatura: żadnego Dostojewskiego, Goethego.. Wybitna literatura nie wyszła nigdy spod kobiecego pióra.
4. Malarstwo: żadnego Dalego, Malczewskiego (propozycje współczesnych malarek są dodatkowo antysztuką).
5. Muzyka: żadnych wybitnych kompozytorek. Żadnego Mozarta, Beethovena.
6. Filozofia: brak kobiet geniuszy. Żadnego św. Tomasza z Akwinu, Bierdiajewa.
Reasumując: świat nie rozwija się dzięki kobiecie – i to jest FAKT. Ten świat jest światem mężczyzn. Oni go kształtują, przerabiają, upiększają. Geniusz męskich dzieł daje nam wszelkie dobra kultury, nauki, techniki. Dla kobiet z dawnych epok było to oczywiste. Dziś, niestety, stwierdzenie faktu jest równie niewygodne, co niewykonalne bez podniesienia się tumultu wśród płci pięknej. Kobiecie bowiem tak głęboko zakorzeniono, że musi się realizować w rywalizacji, że gdy stwierdzamy li tylko fakty – godzimy w jej dumę własną.
Zresztą, zauważmy: plaga kobiet ma jedną cechę wspólną – poczucie misji, chęć dorównania mężczyźnie, które tyczy się jednak wszelkiej działalności związanej z rozumem. Zaprośmy kobietę do przerzucania łajna.. Dlaczego tak się dzieje? Kobieta ma kompleks „bycia głupszą” od mężczyzny, co jest dla niej synonimem „mniej wartościowej”. Mężczyzna zaś nie ma kompleksu „bycia mniej uczuciowym”, „posiadającym mniejszą wrażliwość”, czy „o wiele słabszą intuicję”. Dlaczego? Właśnie dlatego, że jest mądrzejszy. ROZUMIE, że różnorodność jest szczęściem ludzkości. Cóż by nam było po świecie geniuszy bez delikatności i piękna, jakie niesie kobieta? Cóż by było po zdobyczach rozumu, gdyby nie było dla kogo zdobywać? Kobiety dają mężczyźnie chęć tworzenia. To one są muzami, one wymuszają na mężczyznach współzawodnictwo. Gdyby nie kobiety, mężczyzna niczego by nie dokonał. Nawet Adam. I w tym tkwi niepowtarzalna siła płci pięknej, jakiej nie zdobędą żadną pracą. Rywalizacja i równanie do mężczyzny jest piramidalnym nonsensem!
Miejscem kobiety jest dom. Dobra literatura, poezja (pisana przez mężczyznę), ukochane dziecko. Tam może się rozwijać, tam realizować i stamtąd zmieniać świat.
Wzór?
Współczesne kobiety muszą się uczyć kobiecości. Zbyt je pochłonęła rewolucja obyczajowa, każąca im w imię wolności palić staniki, nosić spodnie i zachowywać się jak mężczyzna. Zapomniały, że różnice pomiędzy płciami, które starają się zniwelować (bo zlikwidować się ich nie da), są właśnie dla nich korzystne. Straciły wrażliwość.
Zauważmy, iż zupełnie nie liczą się dziś cechy czy przypadłości, które sprawiają, że to wśród kobiet jest więcej przypadków kontaktów z Boską rzeczywistością, że to one częściej otrzymują dar wizjonerstwa, obcowania w codzienności z ukazującym się im Jezusem, czy Matką Boską. Cóż.. W naszych czasach nie przyznajemy się głośno do Boga, a wszystko, co w sposób nawet pośredni się z Nim łączy, jest niepoprawne politycznie. Więc cóż feministce po Fatimie, Gietrzwałdzie? Cóż po św. Faustynie, św. Brygidzie, św. Katarzynie ze Sieny? Matkę Teresę jeszcze można „uznać”, bo była „normalna”, nie plotła trzy po trzy o jakiś wizjach z Chrystusem, a pomagała chorym i potrzebującym…
Dalej: postawa (trzynastoletniej wówczas!) św. Jadwigi królowej, która poświęciła miłość do Wilhelma Habsburga, dla małżeństwa z o wiele starszym Władysławem Jagiełłą, by dopomóc w chrzcie Litwy, jest dziś dla kobiet niezrozumiała. Dziś liczy się „wyzwolenie spod jarzma narzuconego przez mężczyznę”. Dziś wzorem do naśladowania dla dziewczyn jest Doda Elektroda, całkowicie „wolna”. I wpędzają się w poczucie niższości, zapominając (nie wiedząc?) o darze, jaki otrzymały, ponieważ go nie dostrzegają. A dar ten ma wpływ na całe życie kobiety, dając jej absolutną przewagę nad mężczyzną. Nie jest to przewaga inteligencji, ilorazu IQ, a intuicji. Kobiecie łatwiej jest okłamać niż być okłamaną, szybciej i trafniej rozpozna nastrój drugiej osoby; przeczuje, że coś złego się wydarzy. Z natury bowiem, czy tego chcemy, czy nie, jesteśmy matkami, które muszą się domyślić powodu płaczu swojego dziecka.
Przewaga kobiety nad mężczyzną tkwi jeszcze w jednym: oni są bardzo podatni na urok kobiety. Przysłowiowe „okręcenie wokół palca” nie ma źródła w naszej błyskotliwości, inteligencji, bystrości czy niewiarygodnej mocy rozumu (to czasem nawet przeszkadza), a w KOBIECOŚCI. Dla naiwności, jaką w nas widzą, dla zachwytu z ich dokonań zdolni są przenosić góry. Nasza słabość i czułość sprawia, że mężczyzna głupieje. Staje się dumnym samcem walczącym z całym złem tego świata dla naszego dobra. Niegdyś kobiety zdawały sobie sprawę, że w tym właśnie tkwi ich siła i chętnie to wykorzystywały. Władały niejednym królestwem, kierując swoim mężem. Dziś kobiety żądne władzy, sięgają po nią upodobniając się do mężczyzn. Czyli – motywując ich do walki z kimś, kogo powinni na rękach nosić przez kałuże, do którego nóg padać z miłości!
Dawniej kobiety (oczywiście koloryzując) dzieliły się na święte i władające (z wyrachowaniem wykorzystujące mężczyznę do swoich celów). Dziś dzielą się na pracujące w imię idei równouprawnienia oraz na pracujące z konieczności, jaką niesie idea równouprawnienia. Jedne cierpią, nie mogąc dorównać mężczyźnie, drugie – nie mogąc pozwolić sobie na luksus bycia pełnoetatową matką, żoną, czy muzą..
Nie jesteśmy, drogie panie, geniuszami – i całe szczęście! Jesteśmy kobietami – tym, co zostało stworzone, by być upiększeniem i ostoją dla geniusza! Nie rozumiemy, że posiadanie mniejszego IQ nie świadczy o mniejszej wartości osoby? Nie? No właśnie..
Magdalena Żuraw
źródło: http://www.debata.olsztyn.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=784:uraw-gdzie-diabe-nie-moe&catid=67:magdalena-uraw&Itemid=97
Mądrze prawi
Jeśli ten pan z taką łatwością odrzuca dogmaty chrześcijańskie, kierując się jak sam mówi logiką, to w takim razie jak może być pewnym, że nie ma życia pozagrobowego? Jakie ma na to dowody, że życia pozagrobowego nie ma? Śmieszne.
Człowiek zbyt często o śmierci nie myśli, boi się jej i próbuje sobie ją jakoś oswoić - i stąd wiara w życie po śmierci z całym jego metafizycznym dobrodziejstwem. Na tej pierwotnej obawie żerują religie, które oferują swoim wyznawcom zbawienie i przetrwanie po fizycznym zgonie.
Jeżeli nadal nie dostrzegasz absurdu koncepcji życia po śmierci to pomyśl na chwilę o szympansach (tak, dobrze przeczytałeś - tych włochatych naczelnych z Afryki ).
Z szympansami dzieli nas 99% DNA i z biologicznego punktu widzenia są one "prawie ludźmi", ale jakoś nie myślimy nigdy o szympansich świętych, szympansim mesjaszu czy szympansich duszach wędrujących po śmierci do szympansiego nieba ... Nie myślimy tak dlatego, ponieważ samo w sobie jest to kuriozalne i niepoważne. Zapominamy jednak, że sami również jesteśmy zwierzętami i niczym -poza stopniem złożoności mózgów - się od nich nie różnimy.
I tutaj dochodzimy do sedna sprawy: nie musimy sobie racjonalizować faktu śmierci szympansa, bo nas on gówno obchodzi, ale musimy wierzyć w nieśmiertelność naszej własnej duszy , ponieważ cholernie boimy się umrzeć.
Ot, cała filozofia.
XIX wiek, jedzie wąską, górską ścieżką powóz pocztowy, a w nim zasiadają: ksiądz, socjalista, biznesmen i filozof. Nagle woźnica się stacza z powozu i pada martwy w przepaść.
Ksiądz: Bóg pokarał go za jego grzechy. Człowiek ten oddawał się pijaństwu i rozpuście, do tego na ostatnim postoju widziałem, jak molestował córkę karczmarza. Tragicznym jest upadek moralny dzisiejszego społeczeństwa.
Socjalista: Ten człowiek uciskał lud. Zachowywał się w sposób arogancki względem niższych klas, które są wszak solą tej ziemi. Był burżujem i dorobkiewiczem. Ma szczęście, że zginął, bo inaczej rozprawiłaby się z nim ludowa rewolucja! Odechciałoby mu się wódeczki za cudze pieniądze! Precz z ciemiężycielem!
Biznesmen: Ot, taki sobie totalnie nieodpowiedzialnie umiera. A ja się pytam: czy zostanie nam zwrócona cena przejazdu? Mogę się założyć, że nie! Kurs dolara leci na łeb, na szyję, a ja jeszcze muszę marnować pieniądze na dyliżanse, w których woźnicy umierają w połowie jazdy!
Filozof: Cóż, wszyscy kiedyś umrzemy. Starość goni nas jak Achilles ścigający żółwia. Niby nigdy nie doścignie, ale jednak dopada zadziwiająco prędko. Wszystko płynie, jak powiedział Heraklit. Sic transit gloria mundi. Aequo pulsat pede. Choć z drugiej strony mors est quies viatoris... Ech, memento mori, memento mori...
Zakończenie z pointą:
Żaden nie wpadł na pomysł, żeby przejąć wodze. I powóz pierdolnął w przepaść.
Akcja od 0:12
Jeśli chcesz wyłączyć to oznaczenie zaznacz poniższą zgodę:
Oświadczam iż jestem osobą pełnoletnią i wyrażam zgodę na nie oznaczanie poszczególnych materiałów symbolami kategorii wiekowych na odtwarzaczu filmów