Ostatnie zdjęcie przesłane na Ziemię przez amerykańską sondę "Ciekawość".
Po tej transmisji kontakt z sondą urwał się gwałtownie i próby techniczne jego ponownego nawiązania spełzy na niczym.

Zabawa yo-yo w stanie nieważkości.

Oprócz niezidentyfikowanych obiektów latających w ziemskiej atmosferze, istnieją obiekty nagrane na orbicie przez astronautów w trakcie misji na międzynarodową stację kosmiczną

Wiele z nich można nazwać zwykłymi kosmicznymi pozostałościami po sondach i satelitach, ale niektóre odbiegają od definicji kosmicznego śmiecia.

Inwazyja

Film ukazuje historię odkryć asteroid w naszym układzie.



Kolory oznaczają obiekty:
biały - nowo odkryte
zielony - poza orbitą naszej planety
czerwony - przecinające orbitę Ziemi

Zwróćcie uwagę na rok i licznik w lewym dolnym rogu i co się dzieje od 1998r.

W 2009r. dzięki sondzie WISE widzimy dwa dodatkowe źródła odkrywanych asteroid

Ciekawostka: rozdzielczość filmu oryginalnego to 4096x4096

P.S. Niezły syf mamy w tym naszym idealnym wszechświecie

poznajcie historie powstania tej okładki:

zapowiedź skoku z kosmosu ciekawe czy uda się osiągnąć prędkość światła spadając.. nie potrafie się doczekać tej chwili miłego oglądania ;p

Dnia 26 listopada 1977 r. w trakcie normalnej transmisji dziennika telewizyjnego Southern ITV, Anglia, odczytywanego przez Ivora Millsa o godz. 5:12 po południu w miejsce spikera pojawił się ,,Głos z kosmosu'' przy niezniekształconej wizji. Posłanie ,,Głosu'' trwało 5,5 minuty.
Około 5 transmiterów zostało przejęte jednocześnie. Podczas przemowy "głosu" obraz dziennika został bez zmian. Niezależna Stacja Nadawcza nie wiedziała, że wiadomość nieznanego pochodzenie głosu nachodziła na ich sygnał, gdyż w takim przypadku transmitery natychmiast byłyby wyłączone. Reporter Ivor Mills również nie wiedział o istniejącej sytuacji i kontynuował nadawanie wiadomości, podczas gdy głos nieznanego pochodzenia przemawiał spokojnie i powoli.Początkowo dostępne były 30-sekundowe zapisy ,,Głosu''. Oficjalnie zaprzeczano o istnieniu dłuższych, ale okazało się, że w London Broadcasting Corporation istniał pełny zapis przekazu. Zarejestrowany głos brzmiał jak ,,wychodzący spod wody'' i nie było go łatwo rozszyfrować. Do rekonstrukcji treści użyto nowoczesnego sprzętu audiofonicznego. Po starannej analizie wątpliwości budziło jedynie nazwisko ,,Głosu''. W prasie różnie podawano: Vrillion, Gillon, Glon a nawet Asteron. Rex Dutta po wielokrotnym przesłuchaniu przy różnych prędkościach odtwarzania uzyskał brzmienie Gramaha albo Bramaha.

Nielegalna audycja była badana przez znawców, którzy nie mogli ustalić źródła sygnału lub tego, kto go nadał. Przyjęto, że audycja byłą żartem przygotowanym przez kogoś, kto nadał sygnał wystarczająco silny, aby zagłuszyć transmitery sygnału VHF, ale przez ostatnie 30 lat nikt się nie przyznał do takiej transmisji.

Oceńcie sami.

Źródło: www.google.pl / www.youtube.pl

Całkiem udany, profesjonalny fan-film

piękna sprawa dla niecierpliwych przewinąć do 4:00

wznosi się na wysokość 37 km.....