Różni ludzie odpowiadają o własnym rozumieniu patriotyzmu.

Z wikipedii:

Polaczek

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) pot. lekcew. albo pogard. Polak

O polskiej gościnności młody Polak dowiaduje się już w przedszkolu, aby w podstawówce pogłębić swą wiedzę ucząc się o wielkiej i cudownej historii naszych narodowych osiągnięć. Literatura, a także cały system edukacji bombardują go informacjami o najlepszej i najbardziej na świecie znanej zalecie polaków. Co bardziej inteligentni poczynają dość wcześnie dostrzegać pewną niezgodność pomiędzy tym co jest, a tym co być winno. Bo czyż codzienność nie dostarcza zupełnie innego obrazu gościnności? Mało to mamy zaciętych mord kundlo-sąsiadów, chamskiego zachowania kundlo-turstów?

Każdy kraj a raczej jego mieszkańcy mają bowiem pewną lub pewne kulturowe cechy charakterystyczne. Coś co płynie im we krwi od pokoleń. I nie chodzi bynajmniej o wycieranie sobie gęby Szymborską, Miłoszem czy Chopinem który to przeciętnemu polskiemu kundlowi kojarzy się z nazwą wódy. Chodzi o to co widać na ulicy, sposób spędzania wolnego czasu, charakterystyczny dla narodu, grupy etnicznej czy nawet regionu. Dla przykładu przeciętny kubańczyk nawet w zapadłej dziurze potrafi zatańczyć taką Rumbe lub Salse że szczęka opada. Jak nie zatańczy to zagra na bębnach lub na czymkolwiek innym. To robi w wolnym czasie, tak się bawi. Rytm i muzykę ma we krwi. W Brazylii dzieciaki (chyba wszystkie) z zapałem kopią piłkę ludzie na ulicy grają na bębnach ćwiczą Capoeire ruszają się w rytmie Samby.

I tu pojawiła się moja zaduma: jaki motyw przewodni pojawia się na każdym kroku w polsce? Gdziekolwiek nie pojade w polsce motywem przewodnim jest jeden obrazek: tępe zacięte czerwone od wódy i mocnego piwa mordy rzucają „kurwami” i słaniają się nogach. Starzy są z reguły naśladowani przez młode wilki a raczej kundelki, zaciskające dziarsko gówniarskie łapki na puszkach mocnego piwa na spirytusie gdzieś na obsranym przystanku autobusowym.

Zresztą takich kundli oglądam na swoim osiedlu w stolicy nie trzeba nigdzie jezdzić. Najebka, darcie mordy i zostawienie po sobie syfu to znak szczególny. Identycznie jest gdy polacy roznoszą swoją „kulturę” jak gówno na bucie za granicą. Chlanie, darcie mordy, przekleństwa, agresja taki oto kulturowy znak szczególny zostawia po sobie kundel.

Jak myśleć o patriotyzmie, żeby nie dać się bogoojczyźnianemu oszołomieniu a jednocześnie nie wpaść w pułapkę neoliberalizmu podejrzliwie odnoszącego się do wszelkich nastawień pro-państwowych, które wychodzą od uznania jednostkowej odpowiedzialności wobec szerszych społeczności: narodu i ojczyzny? Uważam, że w tym zasranym kraju nigdy nie dość skromnych choćby prób tłumaczenia polskim burakom, iż patriotyzm rozumieć można wielorako, identyfikować z nim wiele postaw i poglądów i wcale nie redukować go do jednego sztywnego gorsetu cech jedynie wartościowych.

Typowa i jakże ciekawa jest natomiast mentalność polaczków na forum… Polaczki to naród cierpiętników z wyboru, nie szanujących nawet swojego życia. Jeżeli debil się rozpierdoli, zapierdalając lub rozgniecie kogoś na pasach bo wjedzie na czerwonym to jest wtedy TRAGEDIA. Od razu stawiają świeczki i krzyżyki I jest lamęt. Ale jeżeli ktoś chce zapobiec debilizmowi informując władze o przestępstwie lub wykroczeniu to jest to kapuś i ostatni śmieć.

Jak zwykle tragedie rozgrywające się w tym zasranym kraju na
zadupiu cywilizacji mają ten sam scenariusz: polak chciał wyruchać wszystkich
wyruchał sam siebie. Jak zwykle może da się coś ukręcić coś oszukać kogoś wyruchać, kogoś wykorzystać, może się uda... Jak zwykle anonimowy informator który powiadomiłby zawczasu np. policje o busie przewożącym osoby upchane jak śledzie był by przez przeciętnego polaka uznany za ostatnią mendę, kapusia, i donosiciela, może zapobiegł by rozlewowi krwi niewinnych ludzi ale nieważne...

Miałem kiedyś sen. O Polsce wolnej od klech. Wolnej od kościelnego garba, utrudniającego i tak ciężki w tym kraju marsz ku nowoczesności. O kraju otwartym i tolerancyjnym, w którym religia jest osobistą sprawą jednostki i jedynie daje wzór dobrego, godnego życia, bez tego całego katolickiego przepychu, napuszonych rytuałów, pompatycznych gestów, bez tej *zakłamanej kurwiej moralności polaczków*, którzy biegają do kościółka ze wstydu przez potępieniem wiochmenów, by zaraz potem kogoś okraść bez skrupułów.

Polscy urzędnicy znani są z tego, że potrafią wykończyć w kilka tygodni najlepiej prosperującą firmę. Jeszcze żaden urzędnik nie odpowiedział finansowo za swoje skurwysyństwo.
Nie pozostawia to jednak wątpliwości – Polak to złodziej. Stereotyp? Wolne żarty – nie znam nikogo kogo by porządnie raz nie okradli. Kto ma działkę za miastem może czuć się szczęściarzem jeżeli nie opierdolą mu wszystkiego łącznie z rurami i kafelkami co najmniej raz w roku, a na koniec nie rozpalą ogniska na środku lub nie nasrają do kosza na pościel. Kto? Jak to kto polacy zapewne patrioci - bo jak ma to pewnie ukradł więc i jego opierdolimy!

Ten polski ryk który zagina czasoprzestrzeń. To wielomilionowe wołanie zawiści, kurestwa, nienawiści i nietolerancji. Bo tak jest polska mentalność w odróżnieniu do np. niemieckiej. Bo nie było w Polsce filozofa który powiedział ludowi: "Żyj i pozwól żyć innym". Polska to takie bagienko, zawiści, kumoterstwa, nienawiści i wiecznego bólu du** z pretensjami typu "daj, daj, daj". I ci co mają trochę oleju w głowie uciekają do innych krajów.

Od dawien dawna zachodzę w głowę dlaczego polska jest sceną niczym nie uzasadnionych najbardziej drastycznych objawów skurwysyństwa. I już nie chodzi nawet o zwykłe złodziejstwo, cwaniactwo, czy pospolite chamstwo-wiadomo polak potrafi. Chodzi o przejawy okrucieństwa, bestialstwa i skurwienia najwyższych lotów, praktycznie niespotykanych w cywilizacjach zachodnich. Wystarczy odpalić pierwszy lepszy portal newsowy z kibla i zalewa nas fala bezsensu, skurwysyństwa i okrucieństwa. Tego nie da się doświadczyć w żadnym innym miejscu. Małe mieściny i wsie będące gdzie indziej kolebkami sennego beztroskiego egzystowania są tu w polsce wylęgarną patologii, bestialstwa i skurwienia. W większych skupiskach ludności, polski skurwiel rozwija skrzydła robiąc tzw. Byznesy. Z forsą jest królem świata. Dlaczego właśnie polski kibel jest kolebką skurwysyństwa o niespotykanym natężeniu? Warto badać… warto badać… ale najlepiej z daleka, żyć w sraczu jest niezwykle trudno normalnemu człowiekowi. Jeszcze gorzej zakładać rodzinę wychowywać dzieci…

Fora internetowe w Polsce zasługują na osobnego posta. Wszędzie na świecie gdzie dotarła cywilizacja Internet jest miejscem dyskusji i wymiany zdań, w Polsce natomiast bulgoczą ukryte pokłady skurwysyństwa i kompleksów. Najgorszym grzechem na polskim forum internetowym to przyznać się do jakiegoś sukcesu: że coś masz, gdzieś wyjechałeś i udało ci się ułożyć życie poza tym szambem, że uczciwie zarabiasz, że nie popierasz cwaniactwa i ruchania innych, szanujesz prawo- od razu ściąga to gromy od zakompleksionych zawistnych skurwysynów nie mogących zdzierżyć czyjegoś dobrego humoru. Jak nie można dopierdolić na podstawie argumentów to dopierdala się do braku przecinka lub kropki. Jak to ktoś pięknie powiedział miernoty nic nie wymyślają dlatego z lubością wymyślają innym. I tak jest za każdym razem. I bynajmniej nie chodzi tu tylko o tzw. „społeczność internetową”. Ta społeczność to przecież jest sól polskiej ziemi!

Każdy normalny wrażliwy człowiek żyjący w syfie, bombardowany każdego dnia skurwysyństwem, prostactwem, absurdem, bezsensem, brudem, psimi gównami ,chamstwem, złodziejstwem i partactwem na każdym szczeblu. Innymi słowy polską rzeczywistością. W pewnym momencie potrzebuje utworzenia „swoistego zaworu bezpieczeństwa”. To nie jest kraj dla „normalnych” ludzi… Jak to mawiali poniektórzy.

Źródła: na podstawie wielu różnych stron np. „polactwa”.

jestem Polakiem mieszkajacym w niemczech przes cale moje zycie.
Boli mnie serce gdy widzie ze niemcy i zydzi przeklamywuja Polska historie i przedstawiaja nas jako antisemitöw mordercöw .....

W Filmie "Unsere Mütter, unsere Väter" ktörego widzieli prawie 8.000.000 Niemczöw, oni sa przedstawieni jako zydofilöw ktörzy pröbuja ratowac zydköw, i tylko nieliczni niemczy zydköw morduje.
A AK jest przedstawiona jako Organisacja antisemiczka i AKowscy chca Zydöw w tym filmie zabic.

A zydzi (zwykle bardzo glosni) milcza. A to przeciesz niemczy ich Przodköw mordowali a nie my.

A to nie jest pierwszy film o takiej tresci, i napewno nie ostatni,

A co robi Polski rzad??? Nic, a powinni byc protesty na caly swiat.

Muszimy cos robic bo za pare lat okarze sie ze to naszi dziadkowie zydköw mordowali a niemczy ich chronili.

Po upadku pomysłu operacji Seelöwe, Hitler wezwał swoich zaufanych, by ustalić nowy plan działania.
Nagle odzywa się Göring:
- Mein Führer, ja mam pomysł!
- Jaki?
- Zamiast atakować Anglię, możemy przemycić naszych żołnierzy na wyspy!
- Niby jak?
- Z pomocą polskich szmuglerów. Oni wszystko przemycą!
- Dobra, dawaj mi tu ich!
Mija parę dni, Göring staje zadowolony przed Hitlerem z bandą przemytników. Hitler patrzy na nich i zaczyna mówić:
- Panowie! Macie zaszczyt przysłużyć się Rzeszy!
Ktoś z grupki prychnął: Chyba cię pojebało...
Hitler, niezrażony, kontynuuje:
- Pomożecie nam przemycić naszą armię do Anglii!
Paru szmuglerów parsknęło śmiechem, ale kilku innych zaczyna szeptać między sobą.
Führer ciągnie dalej:
- Ci z was, którzy nam pomogą, gdy tylko Rzesza zdobędzie świat, zostaną nagrodzeni! - Gwar staję się coraz głośniejszy. - Również finansowo.
Hitler, widząc poruszenie, skończył mówić.
W końcu jeden ze szmuglerów wychodzi przed resztę i mówi:
- Słuchaj, Hitler. My wam tych żołnierzy przemycimy. Nawet za darmo. Ba, całą armię przemycimy. Nawet Ciebie. Ale jest jeden szkopuł. Możemy was przemycić tylko jako rąbankę.

Wojna się skończyła. Święty Piotr stoi przed Bramą Niebieską i czeka na żołnierzy. Pierwsi przychodzą Polacy.
- O, Polacy! - woła - Witajcie! Wszystko przygotowane, wchodźcie!
Patrzy, idą Anglicy.
- O, Anglicy! Czekaliśmy na was! Wchodźcie!
Nadchodzą Amerykanie
- O, Amerykanie! Cóż, lepiej późno niż wcale! Wchodźcie!
Gdy Amerykanie weszli, Św. Piotr zamknął bramę. Odwraca się, a tu Francuzi. Patrzy na nich przez chwilę, w końcu pyta:
- Wypadek jakiś był?

Wojciech Inglot



(ur. 11 czerwca 1955 w Przemyślu, zm. 23 lutego 2013 tam też zmarł) – polski przedsiębiorca, założyciel i właściciel globalnego przedsiębiorstwa z branży kosmetycznej INGLOT (prowadzącej działalność za granicą pod firmą INGLOT Cosmetics).

Peter Schmeichel



To nazwisko znane wszystkim sympatykom futbolu. Peter Bolesław Schmeichel uznawany jest za jednego z najwybitniejszych bramkarzy w historii piłki nożnej. W przeszłości reprezentował barwy tak uznanych klubów, jak Manchester United, z którym pięciokrotnie zdobywał mistrzostwo Anglii, a także Sportingu Lizbona i Manchesteru City. Szkoleniowiec tego pierwszego klubu, sir Alex Ferguson po odejściu Schmeichela z zespołu, przez bardzo długi czas nie mógł znaleźć jego godnego następcy.

Drugie imię Schmeichela nie jest przypadkowe. W jego żyłach płynie bowiem polska krew. Ojciec Petera jest Polakiem i w przeszłości bronił barw klubu Legia Chełmża, a matka jest Dunką. Drugie imię, Bolesław, zostało mu nadane na cześć pradziadka. Peter przez długi czas zabiegał o to by grać w Reprezentacji Polski, ale PZPN nie bardzo kwapił się, by dać mu szansę. Przeoczenie Polskiego Związku Piłki Nożnej (jedno z setek) skwapliwie wykorzystali Duńczycy. Sam Schmeichel bardzo dobrze zna język polski i często odwiedza kraj swoich przodków. Sam do 1970 r. miał tylko obywatelstwo polskie.

Kazimierz Pułaski

(ur. 6 marca 1745 w Warszawie, zmarł w wyniku ran odniesionych w bitwie pod Savannah 11 października 1779) – bohater walk o wolność dwóch narodów, polskiego i amerykańskiego[4], jeden z dowódców i marszałek konfederacji barskiej, generał i bohater wojny o niepodległość USA. Nazywany „ojcem amerykańskiej kawalerii”. W 2009 roku amerykański kongres przyznał mu honorowe obywatelstwo USA.

Pamięć o Pułaskim w USA

W USA jest uważany za twórcę kawalerii amerykańskiej. Jest bohaterem narodowym USA. W 1929 Senat amerykański ustanowił 11 października Dniem Pamięci Generała Pułaskiego (General Pulaski Memorial Day). W pierwszą niedzielę października odbywa się największa w USA parada Pułaskiego (Pulaski Parade) na 5. alei w Nowym Jorku. Stan Illinois obchodzi Dzień Kazimierza Pułaskiego (Casimir Pulaski Day) w każdy pierwszy poniedziałek marca. W stanach Arkansas, Georgia, Illinois, Indiana, Kentucky, Missouri i Virginia istnieją hrabstwa Pulaski (Pulaski County), nazwane tak na jego cześć.

Yvonne Strahovski



Australijska aktorka z polskimi korzeniami. Urodziła się w Sydney w rodzinie polskich emigrantów. Mówi biegle po polsku i angielsku.



Karolina Woźniacka



Reprezentująca Danię Woźniacka jest obecnie światową tenisistką numer jeden. Jej rodzice są Polakami i w przeszłości reprezentowali barwy polskich klubów (matka była siatkarką, a ojciec piłkarzem). Pomimo tego, że cała rodzina wyjechała do Danii w latach 80-tych, jeszcze przed narodzinami Karoliny, nikt z nich nigdy nie zapomniał o swoim pochodzeniu. Woźniaccy porozumiewają się pomiędzy sobą tylko w języku polskim. Podczas meczów Karoliny w najbardziej prestiżowych turniejach, jej ojciec, który jest jednocześnie jej trenerem, także udziela wskazówek wyłącznie w języku polskim.

Woźniaccy robią to wszystko jakby na przekór niektórym polskim "dziennikarzom" i internautom. W mediach bardzo często można usłyszeć różne fonetyczne warianty wymowy ich nazwiska, a niespełna 21-letnią tenisistkę nazywa się zwykle Caroline Wozniacki (czyt. Karolajn Wozniaki), choć ona wielokrotnie podczas wizyt w Polsce prosiła, by nazywać ją Karoliną. Pomimo olbrzymich sukcesów (finał US Open 2009; numer jeden światowego rankingu WTA) i tego, że w Danii jest obecnie jedną z najpopularniejszych osób, Karolina pamięta o swoich polskich korzeniach i pochodzących znad Wisły fanach. W 2009 r., podczas oficjalnych podziękowań po zakończeniu finału US Open, podziękowała im doskonałą polszczyzną.

Antoni Patek

Najlepsze zegarki świata są z Japonii albo Szwajcarii? Zależy jak na to spojrzeć. Prawda jest taka, że twórca firmy produkującej najlepsze i najdroższe dziś zegarki świata był rodowitym Polakiem. Ceny zegarków Patek Phillipe pochodzące z założonej przez naszego rodaka firmy sięgają dziś nawet kilkunastu milionów dolarów (takie niebotyczne ceny osiągają sprzedawane na aukcjach zabytkowe modele). Noszenie na nadgarstku egzemplarzy wykonanych przez manufakturę Patek, to dziś oznaka prestiżu i dobrego smaku.

Antoni Patek urodził się w 1812 r. w Piaskach Luterskich. Pochodził z rodziny szlacheckiej. Był patriotą i brał udział w Powstaniu Listopadowym, w trakcie którego został zresztą dwukrotnie ranny. Za swoje zasługi został odznaczony najwyższym polskim odznaczeniem wojskowym, Orderem Virtuti Militari. W latach 30-tych XIX w. przeprowadził się do Szwajcarii, gdzie wkrótce z Franciszkiem Czapkiem założył w Genewie firmę Patek Czapek. Potem firma kilkukrotnie zmieniała nazwę, a dziś nazywa się Patek Philippe (drugi człon nazwy pochodzi od nazwiska zatrudnionego przez polskiego zegarmistrza Adriena Philippe'a, który pełnił funkcję dyrektora technicznego). Lista użytkowników ekskluzywnych wyrobów firmowanych przez logo Patek jest długa, a dumnymi posiadaczami zegarków polskiego emigranta byli m.in.: Walt Disney, Pius IX, Pius XII, królowa Wiktoria czy Lew Tołstoj.

Maksymilian Faktorowic

Max Factor, Senior, właśc. Maksymilian Faktorowicz (ur. 15 września 1872 w Łodzi lub w Zduńskiej Woli[1], zm. 30 sierpnia 1938 w Los Angeles) – producent i wynalazca kosmetyków, założyciel firmy Max Factor.

r

Polacy w Londynie

Polski motyw, repeat please... Oglądać od 15 sekundy

Gorąca i niebezpieczna wyspa na Karaibach odegrała w polskiej historii wyjątkową rolę. Tu Polacy walczyli, uprawiali magię i zdobywali królewskie korony.

Na przełomie XVIII i XIX wieku na Haiti wybuchło powstanie czarnej ludności. Napoleon Bonaparte wysłał 3 brygady polskich żołnierzy z Legionów Polskich, aby stłumić rewoltę w najbogatszej francuskiej kolonii.



Żołnierze bez ojczyzny

Był początek września 1802 roku, gdy na nabrzeże w Port-au-Prince wysiadali żołnierze w niebiesko-czerwonych mundurach. Przybyłym posiłkom przyglądał się zdegustowany generał Charles V. E. Leclerc. Młody dowódca francuskich wojsk kolonialnych dostrzegł blade twarze i wybrakowane uzbrojenie swoich nowych podwładnych. Nie miał jednak wyboru – musiał natychmiast rzucić tych ludzi do walki w głębi haitańskiej dżungli.
Trzy miesiące później generał Leclerc (prywatnie szwagier samego Napoleona) nie żył. Umarł na żółtą febrę. Ta sama choroba zaczęła dziesiątkować szeregi żołnierzy Legionów Polskich (przemianowanych na 2. i 3. półbrygadę polską). W ciągu kolejnych dwóch lat tropikalne choroby zabiły znaczną część Polaków. Inni zginęli w walkach. Tylko kilkuset udało się wrócić do Europy.
Źródła historyczne w sprzeczny sposób opisują zachowanie Polaków mających wyruszyć na Haiti. Jedni pamiętnikarze podają, iż Polacy obawiali się wyjazdu – a inni, że reagowali na wyprawę z entuzjazmem. Jednak prawdopodobnie legioniści po prostu mieli na ten temat różną opinię.
Odmienność zdań wynikała z sytuacji Legionów Polskich w 1802 roku. W Europie panował akurat chwilowo pokój. Wydawało się, iż Napoleon spełnił już swoje ambicje, a tym samym nie ma szans na marsz w kierunku Polski. Sprawa naszego kraju była wówczas całkowicie przegrana.
Jedni polscy żołnierze uważali więc, że dalsza służba nie ma sensu. A tym bardziej służba na końcu świata, połączona z walką przeciwko pragnącemu wolności ludowi. Lecz inni legioniści sądzili, iż – skoro i tak nie mają perspektyw – to dobrze zaznać przygody w egzotycznym kraju oraz zdobyć trochę łupów.
Niezależnie od osobistych refleksji, tysiące Polaków zaokrętowano w Kadyksie i Genui, po czym w dwóch rzutach dostarczono na Haiti. A tam znaleźli się w zielonym piekle.
Rzeź w dżungli
Wojna we francuskiej kolonii trwała już od dziesięciu lat i z każdym rokiem stawała się coraz bardziej brutalna. Murzyńscy powstańcy torturowali jeńców i rżnęli piłami kolonistów. Francuskie wojska stosowały wynalazek Rewolucji, czyli ludobójstwo przeprowadzane nowoczesnymi środkami. Haitańczyków truto oparami kwasów oraz topiono na specjalnych barkach (patent z Wandei).
Polacy, schorowani i zdemoralizowani, nie mieli ochoty ani na walkę, ani na dokonywanie masowych mordów. Dzięki temu Haitańczycy szybko nauczyli się rozróżniać Polaków od Francuzów – tych pierwszych nie zabijali od razu po wzięciu do niewoli.
Polacy nie chcieli się bić, ale czasem nie mieli żadnego wyboru. Zwłaszcza wówczas, gdy w końcowym okresie wojny inicjatywa znalazła się w rękach Murzynów. Legioniści dzielnie bronili powierzonych im placówek, często samotni w obliczu przeważających sił nieprzyjaciela. Z tego okresu pochodzi przejmujący samobójczy list polskiego oficera. Jasiński, dowódca okrążonego polskiego batalionu, tak pisał w swych ostatnich słowach:

"Pierwszy Konsul nagrodził dzielne Legiony Polskie, które przelały tyle krwi dla Francji za francuską sprawę i dzięki jej wrogom uzyskały tyle niezbitych dowodów swej odwagi – wysyłając je na Santo Domingo; ale tu również, walcząc z dzikim, barbarzyńskim narodem okazały niewdzięcznej Francji, że wypełniają swe zobowiązania. Widząc się otoczonym przez ponad 3 tysiące Murzynów nie sądzę, bym mógł utrzymać się z tak małym oddziałem. Wolę więc, zamiast wpaść w ręce dzikiego ludu walczącego o swą wolność, sam odebrać sobie życie."

Wyspa została całkowicie odcięta przez brytyjską flotę. Anglicy bez problemu dostarczali Haitańczykom broń i zaopatrzenie oraz odbierali jeńców. W ten sposób setki Polaków znalazło się w obozach na Jamajce, ale też w szeregach brytyjskiej armii. A niektórych naszych rodaków po prostu odstawiono na hiszpańską Kubę – gdzie zajęli się piractwem.

"Polskie plemię"

Nie wszyscy legioniści zginęli lub trafili do straszliwej niewoli. Na Santo Domingo szybko narodziła się legenda o Polakach walczących po stronie Haitańczyków. Nieliczni ocaleli francuscy jeńcy twierdzili, iż u boku czarnego generała Dessalinesa służyła gwardia złożona z białych żołnierzy. Ponoć było ich ponad stu.
Już w XIX wieku uważano te opowieści za mit. Lecz prawdziwość wieści o polskiej gwardii wodza haitańskiego powstania potwierdziły późniejsze wydarzenia na wyspie. Gdy w 1804 roku Francuzi opuścili Haiti, rząd nowopowstałego państwa uczynił dwie rzeczy w celu uhonorowania swoich polskich sojuszników. Po pierwsze, do konstytucji wpisano zapis, iż każdy Polak może natychmiast otrzymać obywatelstwo Haiti – jeśli tylko sobie tego zażyczy (prawo to obowiązywało aż do lat siedemdziesiątych XX wieku). Po drugie, polskim weteranom nadano ziemię wokół miejscowości Cazale.

Polacy z czasem wymieszali się z lokalną ludnością. W ten sposób na Haiti powstało "polskie plemię". Na jego reprezentantów natknęli się nowi polscy żołnierze, którzy po 200 latach wrócili na wyspę – komandosi GROM. Przebywający na misji ONZ wojskowi ze zdziwieniem skonstatowali, że w Cazale nadal mieszkają Mulaci posiadający polskie nazwiska i przeklinający w mowie Reja oraz Kochanowskiego.
Wielu z nich ma wyraźne europejskie rysy.

Król Faustyn II

Jednakże Haitańczycy polskiego pochodzenia nie mieszkali tylko w Cazale. Mógł o tym się przekonać Faustin Wirkus, sierżant amerykańskiego korpusu marines. W 1925 roku, gdy Haiti znajdowało się pod okupacją USA, przełożeni wysłali Wirkusa na położoną naprzeciw Port-au-Prince wyspę Gonave. Żołnierz miał tam zorganizować lokalną administrację. Szło mu kiepsko do chwili, kiedy tubylcy zorientowali się, że Wirkus jest z pochodzenia Polakiem.

Dla miejscowych było to objawienie. Jak się okazało, mieszkańcy Gonave wywodzili się od polskich legionistów. I wierzyli w legendę o Polaku, który przybędzie nad nimi panować w zastępstwie zmarłego władcy Faustyna I. Natychmiast ogłosili Faustina Wirkusa królem, a ten… przyjął tron. Przez cztery lata rządził Królestwem Gonave jako Faustyn II.

Wirkus zgromadził wokół siebie cały harem Mulatek. Nazwiska dwóch najważniejszych nałożnic brzmiały swojsko – Maria Korzel i Andrea Rybak. Polski król panowałby zapewne szczęśliwie aż do śmierci, ale w końcu przypomnieli sobie o nim Amerykanie. Przysłana inspekcja zastała sierżanta marines otoczonego wianuszkiem kobiet i odprawiającego rytuał voodoo. Wirkusa wyrzucono z armii i odesłano do USA.

Czarna bogini

Sierżant nie był pierwszym Polakiem na Haiti praktykującym voodoo. Ponoć w tubylczych obrzędach brali udział także legioniści. Czy tak było – nie wiadomo z całą pewnością. Pewne jest za to, że Polacy wzbogacili lokalny panteon o nową boginię.Podobiznę Czarnej Madonny znajdziemy w prawie każdej świątyni na Haiti, bo Erzuile Dantor jest jednym z najważniejszych bóstw w religii vodou. Jej wizerunki zamorscy żołnierze przywieźli ze sobą i obdarzali wielką miłością. Do dziś kapłani voodoo czczą Ezili Dantor – bóstwo kobiecości i płodności. Jest ona przedstawiana jako ciemnoskóra kobieta trzymająca dziecko.

Tutaj krótki wywiad z niektórymi holendrami na temat polaków.
Co o nich sądzą itp.



Jak widać nie jesteśmy postrzegani wszędzie jako złodzieje czy biedacy

Będzie trochę czytania jeżeli jesteś na tyle upośledzony że nie potrafisz przeczytać dłuższego tekstu to sobie po prostu odpuść.

Dziś będzie artykuł o wycieczce Czarnobylu, ale że sadol bawi i uczy to najpierw będzie trochę o promieniowaniu.

Dawki promieniowania

Podstawową jednostką dawki jest siwert oznaczany jako Sv. Jest to duża jednostka, dlatego najczęściej wartości dawek podaje się w milisiwertach - mSv, gdzie 1 mSv = 0,001 Sv lub w mikrosiwertach - µSv, gdzie 1 µSv = 0,000001 Sv. Najczęściej dawkę odnosi się do jednostki czasu, np. 1 godziny.

1 Sv = 1000 mSv lub 1000.000 µSv
1 mSv = 1000 µSv lub 1000.000 nSv

dla trochę ambitniejszych jest jeszcze to mineraly.pg.gda.pl/promieniotworczosc/dozymetria_jednostki.html

0 - 1 µSv

0 µSv - używanie telefonu komórkowego,
0.05 µSv - spanie obok innej osoby,
0.10 µSv - spożycie banana,
0.11 µSv - przebywanie przez rok w promieniu 100 km od elektrowni atomowej,
0.38 µSv - przebywanie przez rok w promieniu 100 km od elektrowni węglowej,
1 µSv - prześwietlenie ręki,
1 µSv - używanie monitora CRT przez rok,

1 - 10 µSv

10 µSv - dawka promieniowania naturalnego, jaką przyjmuje przeciętny człowiek podczas jednego dnia,

10 - 100 µSv

40 µSv - lot z Nowego Jorku do Los Angeles,
70 µSv - życie w betonowym budynku przez rok,
100 µSv - prześwietlenie klatki piersiowej,

100 - 1000 µSv

250 µSv - roczny dopuszczalny limit emisji promieniotwórczości dla elektrowni atomowej (EPA),
390 µSv - roczna dawka pochodząca z naturalnego potasu w organizmie człowieka,
1000 µSv lub 1 mSv - dopuszczalna bezpieczna roczna dawka promieniowania na jedną osobę (EPA),

1 - 10 mSv

3 mSv - mammografia,
5.8 mSv - tomografia klatki piersiowej,
6 mSv - przebywanie przez godzinę na obszarze Czarnobyla (pomiar uśredniony - dane na rok. 2010),
10 mSv - tomografia całego ciała,

10 - 100 mSv

20 mSv - dopuszczalna roczna dawka promieniowania dla pracownika mającego styczność z promieniowaniem w Polsce,
100 mSv - roczna dawka promieniowania, która wyraźnie podnosi ryzyko zachorowania na raka,
100 mSv - dawka graniczna dla pracowników radiologicznych i służb ratowniczych w sytuacjach wyjątkowych,

100 - 1000 mSv

250 mSv - dawka graniczna dla pracowników radiologicznych i służb ratowniczych podczas operacji ratowania życia w Stanach Zjednoczonych,
400 mSv - dawka wywołująca chorobę popromienną o ile została przyjęta w krótkim czasie,
500 mSv - dawka graniczna w wyjątkowych sytuacjach dla osób uczestniczących w działaniach interwencyjnych, przy ratowaniu życia ludzkiego, (dopuszczona przez Polskie prawo na mocy prawa międzynarodowego),
500 mSv - zmniejszenie liczby krwinek powodujące obniżenie zdolności obronnych organizmu, powrót do pełnego zdrowia po kilku dniach. Znaczący wzrost ryzyka zachorowania na raka,
1000 mSv lub 1 Sv - choroba popromienna, nudności, zmniejszenie lub całkowity zanik liczby krwinek powodujące obniżenie zdolności obronnych ustroju i wystąpienie w wyniku tego ciężkich zakażeń, obniżenie lub nawet zanik krzepliwości krwi, niedotlenienie tkanek, powstanie wylewów i krwawych wybroczyn w narządach i tkankach, stwarzających niebezpieczeństwo dla życia,

1 - 10 Sv

2 Sv - poważna choroba popromienna, nudności i wymioty, w niektórych przypadkach może skutkować śmiercią,
4 Sv - bardzo poważna choroba popromienna, szansa na przeżycie tylko przy odpowiednim i długotrwałym leczeniu,
5 Sv - bardzo poważna choroba popromienna, wysoka śmiertelność,
8 Sv - dawka śmiertelna bez względu na sposób leczenia,

10 - 100 Sv

30 Sv - śmierć po 2-3 tygodniach,
50 Sv - przebywanie przez 10 minut w pobliżu rdzenia reaktora w Czarnobylu po jego stopieniu,
100 Sv - nagłe wymioty, śpiączka, śmierć w ciągu kilku godzin.

Nie będę tu pisał o wybuchu w elektrowni bo już było parę takich tematów np: sadistic.pl/bitwa-o-czarnobyl-lektor-pl-film-dokumentalny-vt109978,15.htm1055786

Coraz więcej biur podróży oferuję wycieczki do czarnobyla. Ceny takich wycieczek są relatywnie tanie można się zmieścić w 1000zł za 3 dniową wycieczkę z zwiedzaniem kijowa, noclegiem i zwiedzaniem strefy.

Wycieczki te są z przewodnikiem i jest stale wyznaczona trasa wycieczki po elektrowni i mieście Pyrpeć. Przewodnikami są często żołnierze i za drobną opłatą mogą przymknąć oko na chęć zwiedzania innych atrakcji w mieście. Skażenie w mieście i przy elektrowni nie jest ogromne jak niektórzy uważają działa ta nawet restauracja dla pracowników którzy budują nowy sarkofag(jedzenie jest jednak przywożone z poza strefy)

Są oczywiście miejsca o bardzo silnym skażeniu np: czerwony las, wraki maszyn pracujących przy gaszeniu pożaru po wybuchu, w których można zostać napromieniowanym.

Jako ciekawostkę mogę podać, że jeśli ktoś będzie nagrywał film ze strefy lub robił zdjęcia aparatami czy kamerami na kliszę może uzyskać świetny efekt ziarnistości zdjęcia lub filmu. Niestety nie uzyskamy tego używając cyfrówek.

zdjęcie zaraz po wybuchu elektrowni, niska jakość zdjęcia jest właśnie spowodowana promieniowaniem


Ja nie byłem w Czarnobylu ale zamierzam się ta wybrać we wrześniu albo na wiosnę przyszłego roku.

Zejście do piwnicy szpitala w którym są trzymane ubrania robotników którzy pracowali w elektrowni


Radioaktywny mech. W większości strefy gleba jest silnie napromieniowana


Napromieniowany hełm używana przy gaszenie rektora po wybuchu


Maszyny używane podczas ratowania elektrowni


Czerwony las, najsilniej napromieniowany obszar strefy


Mam nadzieję że jakiś sadol był w strefię i podzieli się jakimiś zdjęciami i przeżyciami.

Jeżeli się spodoba mam zamiar napisać jeszcze parę artykułów o podobnej tematyce. Liczę na konstruktywny hejt