A więc widząc dużą ilość hejtu na Wojsko Polskie chciałbym wam przedstawić stan wojska polskiego, moim zdaniem, mogło być gorzej

Wojska Lądowe

Wozy bojowe

Czołgi – (T-72, PT-91, Leopard 2A4): w Siłach Zbrojnych – 900; w Wojskach Lądowych – 711
Bojowe wozy piechoty i transportery opancerzone – (BWP-1, BWR-1, KTO Rosomak, HMMWV, BRDM-2): w Siłach Zbrojnych – 1492; w Wojskach Lądowych – 1296
Transportery opancerzone Rosomak – 380 (zamówiono 849 szt.)
Transportery opancerzone M113/M577 – 29/6
Wozy rozpoznawcze BRDM-2 – ponad 200 (łączna liczba BRDM-2 – 432 szt.)
Wozy rozpoznawcze BRDM-2 M96/96I/97/98 Żbik – ok. 120

Wozy wsparcia

Wozy techniczne WZT-2 – ok. 40
Wozy techniczne WZT-3/3M – 20/9
Wozy techniczne WPT Mors – 74
Wozy techniczne Bergepanzer 2A2 – 10
Maszyny inżynieryjne MID – 8
Transportery rozpoznania inżynieryjnego TRI Hors/TRI-D Durian – 77/13
Transportery sanitarne TS Lotos – 1
Transportery sanitarne Ryś-MED – 5
Systemy minowania narzutowego ISM Kroton – 6
Wozy rozpoznania skażeń BRDM-2RS – bd.
Systemy rozpoznawczo-zakłócające Przebiśnieg – 2
Systemy rozpoznania radioel. R-330P – 9
Wozy dowodzenia ZWD-1 (MTLB) – 1
Wozy dowodzenia ZWDSz-2 – 6
Wozy dowodzenia ZWD-3 – ponad 100
Wozy dowodzenia ZWD-10R – 4
Wozy dowodzenia ZWD-10K – ok. 8
Wozy dowodzenia WD-2001 – bd.
Wozy dowodzenia MP-21/22/23/24/25 – 24
Wozy dowodzenia BWP-1D/BWP-1D(MP-31) – 33/5

Środki artyleryjskie i przeciwlotnicze

artyleria – (122 mm HS Goździk, AHS Krab 155mm,152 mm AHS Dana, 122 mm wyrzutnia rakietowa BM21/RM70, moździerze, PPK Spike) – bd.
ppk Fagot (przenośne) – ok. 90-100
ppk Konkurs (9P148 na BRDM-2) – 18
ppk Malutka (9P133 na BRDM-2) – ok. 100
ppk Spike (przenośne) – 252 (zamówiono 264 szt.)
Zestawy plot. Strzała-2M – bd.
Zestawy plot. Grom – ok. 350
Zestawy plot. Kub – 120
Zestawy plot. Osa – 64
23 mm zestawy plot. ZU-23-2/ZUR-23-2 – ok. 400 (wszystkich wersji)
23 mm zestawy plot. ZSU-23-4/Biała – 36/8
35 mm zestawy plot. Loara – 1

Wyposażenie

Trały przeciwminowe Bożena – 14
Parki pontonowe PP-64 Wstęga – ok. 60
Stacje rlok N-21/N-22 – ok. 20/ok.10
Stacje rlok AN/PPS-5C MSTAR – ok. 25 szt.
Stacje rlok SNAR-10 – 6
Stacje rlok RZRA-201 Liwiec – 1

Śmigłowce

Śmigłowce szturmowe Mi-24D/W – 16/16
Śmigłowce uzbrojone Mi-2URP – 20
Śmigłowce M-2RL – ok. 8
Śmigłowce Mi-2Ch – ok. 6
Śmigłowce Mi-2T – ok. 16
Śmigłowce Mi-2D – ok. 6
Śmigłowce wielozadaniowe W-3W – 33
Śmigłowce rozpoznawcze W-3ŚRR – 3
Śmigłowce obserwacyjne W-3PSOT – 1
Śmigłowce uzbrojone W-3PL – 5
Śmigłowce transportowe Mi-8T – 16
Śmigłowce ratownicze Mi-8RL – 4
Śmigłowce transportowe Mi-8MTW-1 – 7
Śmigłowce transportowe Mi-17 – 4
Śmigłowce medyczne Mi-17AE – 2

Siły Powietrzne

Samoloty i śmigłowce

Samoloty wielozadaniowe F-16C/D block 52+ – 48
Samoloty myśliwskie MiG-29/UB – 32
Samoloty myśliwsko-bombowe Su-22M4/U3K – 32
Samoloty szkolno-treningowe TS-11 Iskra – 54
Samoloty szkolno-treningowe PZL-130 Orlik – 37
Samoloty transportowe C-295M – 16
Samoloty transportowe An-28TD – 2
Samoloty transportowe C-130 – 5
Samoloty transportowe M-28B/TD – 10
Samoloty transportowe M-28B/PT – 5
Śmigłowce pasażerskie Mi-8P – 6
Śmigłowce pasażerskie W-3S – 1 (zamówiono 2)
Śmigłowce transportowe W-3T – 8
Śmigłowce ratownicze W-3RL – 6
Śmigłowce medyczne W-3R – 2
Śmigłowce wielozadaniowe Mi-2 – ok. 50
Śmigłowce Mi-2RL – ok. 4
Śmigłowce SW-4 – 24

Środki przeciwlotnicze

Dywizjony plot. Newa-SC – 17
Dywizjony plot. Wega-WE – 1
Zestawy plot. Strzała-2M – bd.
Zestawy plot. Grom – bd. (zamówiono 51 szt.)
57 mm armaty plot. S-60 – ok. 50
23 mm zestawy plot. ZUR-23-2 – bd.

Sprzęt radiotechniczny

Stacje rlok. N-11/N-12/N-12M – 5/7/3
Stacje rlok. RAT-31DL – 0 (zamówiono 3)
Stacje rlok. TSR-19/N-19 – 2
Stacje rlok. N-31/31M – ok. 50
Stacje rlok. N-41 – ok. 40
Systemy rozpoznania radioel. Lena-3M/MD – ok. 10
Systemy rozpoznania radioel. MSR-W – 4

Marynarka Wojenna

Okręty

okręt podwodny projektu 877E, typu Kilo – ORP Orzeł (291)
4 okręty podwodne projektu 207, typu Kobben – ORP ORP Sokół (294) Sęp (295), ORP Bielik (296), ORP Kondor (297)
2 fregaty rakietowe typu Oliver Hazard Perry – OORP gen. K. Pułaski (272), Gen. T. Kościuszko (273)

OORP "Heweliusz" i "Bałtyk"
ORP Orzeł
ORP Poznań

korweta dozorowa projektu 620, typu Kaszub – ORP Kaszub (240)
3 korwety rakietowo-artyleryjskie projektu 660, typu Orkan – OORP Orkan (421), Piorun (422), Grom (423)
3 niszczyciele min projektu 206FM, typu Mewa – OORP Flaming (621), Mewa (623), Czajka (624)
trałowiec projektu 207DM, typu Gopło – ORP Gopło (630)
12 trałowców projektu 207P, typu Gardno – OORP Gardno (631), Bukowo (632), Dąbie (633), Jamno (634), Mielno (635), Wicko (636), Resko (637), Sarbsko (638), Necko (639), Nakło (640), Drużno (641), Hańcza (642)
4 trałowce projektu 207M, typu Mamry – OORP Mamry (643), Wigry (644), Śniardwy (645), Wdzydze (646)
5 okrętów transportowo-minowych projektu 767, typu Lublin – OORP Lublin (821), Gniezno (822), Kraków (823), Poznań (824), Toruń (825)
2 okręty rozpoznania radioelektronicznego projektu 863, typu Nawigator – OORP Nawigator (262), Hydrograf (263)
okręt szkolny (barkentyna) projektu B79/II – ORP Iskra (253)
okręt szkolny projektu 888, typu Wodnik – ORP Wodnik (251)
2 okręty ratownicze projektu 570, typu Piast – OORP Piast (281), Lech (282)
2 okręty ratownicze projektu B823, typu Zbyszko – OORP Zbyszko (R-14), Maćko (R-15)
2 okręty hydrograficzne projektu 874, typu Heweliusz – OORP Heweliusz (265), Arctowski (266)
okręt wsparcia logistycznego projektu 890, typu Kontradmirał Xawery Czernicki – ORP Kontradmirał Xawery Czernicki (511)
zbiornikowiec paliwowy projektu ZP-1200, typu Bałtyk – ORP Bałtyk (Z-1)
1 okręt-muzeum niszczyciel typu Grom – ORP Błyskawica

Samoloty i śmigłowce

2 samoloty transportowe M-28B Bryza-1TD (1117, 1118)
2 samoloty monitoringu ekologicznego M-28B Bryza-1E (0404, 0405)
7 samolotów rozpoznawczo-patrolowych M-28B Bryza-1R (1006, 1008, 1017, 1022, 1114, 1115, 1116)
1 samolot rozpoznawczo-patrolowy M-28B Bryza-1RM bis (0810)
5 śmigłowców Mi-2
1 śmigłowiec transportowy Mi-8MTW-1 (5528)
1 śmigłowiec transportowy Mi-17 (0608)
8 śmigłowców zwalczania okrętów podwodnych Mi-14PŁ (1001, 1002, 1004, 1005, 1007, 1008, 1010, 1011)
2 śmigłowce ratownicze Mi-14PŁ/R (1009, 1012)
2 śmigłowce transportowe W-3T Sokół (0209, 0304)
4 śmigłowce ratownictwa morskiego W-3RM Anakonda (0505, 0506, 0511, 0513)
3 śmigłowce ratownictwa morskiego W-3WARM Anakonda (0813, 0815, 0906)
4 śmigłowce zwalczania okrętów podwodnych Kaman SH-2G Super Seasprite (3543, 3544, 3545, 3546)

Czytając na sadisticu kolejne głupie pierdolenie na temat wojska polskiego postanowiłem sprostować kilka faktów.

1)"Nasza armia zmieściła by się na stadionie","Mamy bardzo mała armie" itd itp.
Fakty: Nasza armia ma 120 tyś ludzi w czynnej służbie na 38 mln obywateli, Niemcy 180 tyś na 80 mln obywateli, Hiszpania ma 120 tyś na 46 mln obywateli, UK 205 tyś na 63 mln obywateli itd.
Widać jak na dłoni że wielkość naszej armii trzyma się w standardach europejskich.Bogatsza Hiszpania ma armie tego samego rozmiaru co Polska. Idac w kierunku armii technologicznie zaawansowanej nie ma sensu utrzymywać wielkiej liczebności. No chyba że chcecie armie ala Korea Północna - wielka liczebność armii z poboru a sprzęt sprzed 40 lat.Mistrzostwo pod tym względem ma Kuba - T34 (tak, tak dokładnie takie same jak Rudy102) są dalej w armii – zaklasyfikowane jako broń przeciwdesantowa.

2) „Polska armia to same złomy”, „Mamy gówno a nie sprzęt” itd itp
Fakty: Powoli wymieniamy sprzęt ery sowieckiej na porządny współczesny sprzęt. Oczywiście zajmie to kupę czasu i nie zawsze jest to proces zakończony sukcesem (np. Korweta Gawron) alę się dzieje w miarę naszych możliwości finansowych. Polska zbrojeniówka radzi sobie nieźle z naciskiem na coraz lepiej.
Wystarczy wymienić:
armato haubica AHS Krab,


artyleria rakietowa WR-40 Langusta,


system przeciwlotniczy POPRAD,


rakiety Grom,


projekt Tytan.

I to wszystko produkcja i projekt Polski.
A
to czego sami nie możemy na chwilę obecna zrobić dobrze to kupujemy: rakiety przeciw okrętowe NSM, śmigłowce bojowe,rakiety SPIKE itd.
Osobny akapit poświecę zakupowi F16 przez polska armie. Tutaj jest wiele głosów że kupiliśmy stare gówno, że amerykański szrot itd. Jeżeli tak mówicie to jesteście debile... F16 to sprawdzony w boju sprzęt: obydwie wojny w zatoce, Libia, Afganistan itd Mamy jedna z nowszych wersji która będzie dawać rade przez kupę lat. Co mogliśmy kupić innego ? Grippena? Samolot nigdy nie sprawdzony w boju.... Francuskie Mirage.. które nie maja najlepszej opinii...
Jedyna opcja sensowna był Eurofighter ale tutaj niesprawdzenie tej konstrukcji oraz cena był problemem.
Oczywiście można było zamówić F35 ale.... nie stać nas.
F16 nie są najlepszym sprzętem, najnowocześniejszym itd ale to był jedyny sensowny wybór w naszym zasięgu cenowym. Jak będziemy bogaci jak Niemcy to wtedy możemy sobie kupić i 200 F-35.
Idac klasykiem – „Jak się nie ma co się lubi, to się lubi co się ma”

3)”Białoruś by nas podbiła w ciagu tygodnia” - Osobiście mój murowany kandydat do Debilizmu roku w kategorii „Napisze to co inni – ni chuja się nie znam, ale brzmi fajnie”

Tylko pytanie czym miała by nas podbić? My mamy więcej policjantów niż Białorus aktywnego presonelu wojskowego. 30 Migami 29? Pytanie ile z nich na chodzie. Czołgów i BWP trochę niby maja w lini,ale ile sprawnych? Ale wszystko co maja na stanie to sprzet sowiecki. Jeżeli prównamy Leoparda2 A4/A5 jakie mamy albo PT91 Twardy z białoruskimi T72 to przegrywaja na kazdym polu. To samo z BWP-2 vs Rosomak. Co więcej my mamy dużo sprzętu przeciw pancernego – rakiety Spike(czwarta generacja pocisków ppanc) w ilości 2700 sztuk. Czyli na każdy białoruski pojazd opancerzony przypada po naszym czołgu, rosomaku/bwp-1 i kilka rakiet ppanc – spike, konkurs etc.
Co więcej jeżeli zanurzymy się w ten debilny scenariusz – to przy ataku zawsze musisz mieć przewagę ilościowa,jakościowa oraz przewagę w powietrzu. Białoruś nie spełnia żadnego z tych wymagań.

4) „Polska nie jest w stanie wyprodukować bomby nuklearnej”
I tutaj będzie kilka wielkich zaskoczeń.
Wiecie że jesteśmy sygnatariuszem paktu o nierozprzestrzenianiu broni atomowej? Oto powody:
- mamy/mieliśmy reaktory atomowe ! nie produkują one prądu ale mamy/mieliśmy wiele działających reaktorów atomowych np Maria, Ewa
-wiemy jak zbudować głowicę atomowa (dzisiaj to już można w internecie znaleźć)
- mamy materiału na 10-20 głowic
-w 2010 USA próbowały nas pozbyć tego materiału ale Tusk (dobrze zagrał) powiedział że nie odda czegoś co jest tylko na papierze
-już w latach 70 podejmowaliśmy potajemnie przed ZSRR zbudować własna głowice
Pytanie jest następujące – po co mieli byśmy ja zbudować. W naszej sytuacji geopolitycznej stworzyło by to więcej problemów niż korzyści. Pomijam ile umów byśmy złamali i jak świat by zareagował.
5)”Pojechali najemnicy do Afganistanu” itd
Powinniśmy się cieszyć że nasi byli w Iraku i w Afganistanie. Pomijam powody geo polityczne. Patrzac pragmatycznie – przez Irak i Afganistan przewinęło się kilkanaście tysięcy naszych żołnierzy. Sa to ludzie zaprawieni w boju, którzy nie uciekną na pierwszy wystrzał. Przetestowaliśmy sprzęt, ludzi procedury itd. Tacy żołnierze i ich doświadczenie jest bezcenne dla Polskiej armii.

Wiec Panie i Panowie – trochę szacunku dla Polskiego Żołnierza i dla naszej armii. Bądźmy dumni z naszych wojaków i traktujmy ich z taka godnością jak np w USA.
A dla tych co chcieli by likwidować wojsko bo za dużo kosztuje mam stara Rzymska maksymę
„Si vis pacem para bellum” - "Jeśli chcesz pokoju, gotuj się do wojny"
Zdrówko za nasza armie - i żeby nigdy nie było potrzeby jej użycia w kraju.

Nie było - materiał własny.

Wojsko Polskie w Badass´owym stylu.



jak bylo to wyjebac

Witam serdecznie,
przedstawiam Wam pełną wersję filmu, który ukazał się wczoraj, nt. GROMu. ( sadistic.pl/grom-vt251298.htm )
Znajdziemy tutaj takie jednostki jak: Siły Powietrzne, SAR, Patrol Rozminowania, GROM, itd.



Enjoy!
Bądźmy z nich dumni, bo to właśnie dzięki nim możemy czuć się bezpieczniej w państwie.

ciapakom wielki penis w dupsko- dla zasady.

Grupa Reagowania Operacyjno Manewrowego


"Służba wojskowa jest nie tylko zawodem czy obowiązkiem.
Musi być także wewnętrznym nakazem sumienia, nakazem serca.”
Jan Paweł II

Jak GROM odbijał platformy w Iraku, dlaczego akcja w Somalii się nie udała, ile pieniędzy kosztuje wyszkolenie członka jednostki specjalnej GROM i czy realna jest wizja żołnierza-cyborga - gen. Roman Polko, byłby dowódca Wojskowej Formacji Specjalnej GROM rozmawia z Arturem Kurasińskim.

Fariba Kakar, afgańska parlamentarzystka porwana przez talibów, jest już bezpieczna. W operacji jej uwolnienia wziął udział GROM i służby specjalne. – Cieszymy się, że wszystko skończyło się dobrze. Zwłaszcza, że docierały do nas sprzeczne informacje. Obawialiśmy się najgorszego – mówi dowódca zespołu zadaniowego GROM.



Fariba Kakar została porwana, gdy w sierpniu razem z dziećmi jechała taksówką do Kabulu. Na drodze Highway 1 (największej arterii Afganistanu łączącej Kabul z Kandaharem) w okolicy Ghazni taksówka została zatrzymana przez grupę rebeliantów. Po kilku dniach porywacze uwolnili taksówkarza i dzieci afgańskiej posłanki. Los Fariby Kakar pozostawał nieznany.

Afgańskie władze natychmiast uruchomiły system zarządzania kryzysowego, jaki obowiązuje, gdy uprowadzony zostanie wysoki rangą urzędnik państwowy. Minister spraw wewnętrznych i dyrektor Narodowego Dyrektoriatu Bezpieczeństwa (NDS) podjęli próby negocjacji z porywaczami. W proces uwolnienia parlamentarzystki zaangażował się sam prezydent Afganistanu Hamid Karzaj.

Działania afgańskich służb nie przynosiły jednak rezultatu. O pomoc poproszona została koalicja ISAF, m.in. dowództwa odpowiedzialne za siły specjalne: NSOC-A i ISAF SOF. Powstały dwa zespoły, które miały wesprzeć Afgańczyków. Jeden z nich był polski – w jego skład weszli operatorzy z Jednostki Wojskowej GROM. Do wsparcia komandosów przydzielono zespół operacyjny Służby Kontrwywiadu Wojskowego.



Polscy komandosi z afgańskimi partnerami z NDS rozpoczęli przygotowania do operacji uwolnienia zakładniczki – mówi mjr Marek Pietrzak, rzecznik prasowy Dowództwa Operacyjnego. – W tym czasie informacje wywiadowcze zbierały polskie służby specjalne. Jednak miejsce przetrzymywania Fariby Kakar było wielokrotnie zmieniane. To bardzo utrudniało zebranie precyzyjnych informacji i przeprowadzenie operacji uwolnienia – dodaje mjr Pietrzak.

Dlatego przez miesiąc siły polsko-afgańskie pozostawały w gotowości do natychmiastowego przeprowadzenia akcji. 7 września dzięki działaniom negocjatorów, oficerów polskich i afgańskich wojsk i służb specjalnych, m.in. GROM-u, talibowie uwolnili zakładniczkę. W wymianie wzięli udział przedstawiciele władz afgańskich i mąż porwanej kobiety. Operację przekazania Fariby Kakar ubezpieczali komandosi GROM-u i NDS. Uwolniona posłanka trafiła cała i zdrowa do obozu GROM-u w bazie wojskowej Ghazni, gdzie stacjonują polscy żołnierze. Stamtąd odleciała do Kabulu. – Cieszymy się, że pomyślnie udało się przeprowadzić operację, tym bardziej że docierały do nas sprzeczne informacje o uprowadzonej. Obawialiśmy się najgorszego – mówi dowódca zespołu zadaniowego GROM.

polska-zbrojna.pl/home/articleshow/9479?t=GROM-pomogl-uwolnic-afganska-poslanke

Poniżej przedstawiam wam projekty Polskiego Holdingu Obronnego, którą się ukażą w Wojsku Polskim za kilka lat (oby).

Indywidualne wyposażenie.

BEZPIECZNY ZA CELOWNIKIEM

Termowizyjne celowniki to już standardowe wyposażenie żołnierzy. Dzięki takiemu sprzętowi podczas operacji w Afganistanie nasi żołnierze wojsk specjalnych mówią, że woleliby, żeby panowała tam ciągle noc, bo posiadają wtedy całkowitą przewagę nad przeciwnikiem. Użycie celownika do tej pory oznaczało, że żołnierz stoi na wprost celu, co narażało go na niebezpieczeństwo. Tę sytuację zmienia celownik termowizyjny SCT RUBIN produkcji PCO S.A. Żołnierz nie musi wychylać się zza ściany, by obserwować swój cel. On, widząc wszystko, pozostaje wciąż bezpiecznie ukryty.



NAJLŻEJSZY I NAJMNIEJSZY NA ŚWIECIE

Miniaturowy monokular noktowizyjny MU-3M Koliber produkcji PCO S.A., to urządzenie służące do obserwacji nocnej. Każdy dodatkowy gram sprzęt na żołnierzu, a szczególnie montowany na jego głowie, wpływa na jego skuteczność, dlatego MU-3M jest najlżejszym tego typu urządzeniem na świecie. Noktowizor można łatwo dopasować, co pozwala na dokładną analizę terenu w warunkach nocnych.



UNIKATOWY W SKALI ŚWIATOWEJ MODUŁOWY SYSTEM BRONI STRZELECKIEJ

Opracowany w Fabryce Broni w Radomiu Modułowy System Broni Strzeleckiej (MSBS), jest pierwszym od wielu lat całkowicie polskim projektem. MSBS-5,56 projektowany był przez specjalistów wzornictwa przemysłowego oraz inżynierów z WAT. To wszystko sprawia, że jest ergonomiczny, bezpieczny, lekki i przede wszystkim dzięki swojej modułowości, może spełniać różne zadania. Umożliwia instalowanie niemal dowolnych celowników, przystawek, granatnika, bagnetu itd. MSBS-5,56 zastąpi w przyszłości, cieszący się wśród polskich żołnierzy zasłużonym uznaniem karabin Beryl, także z Fabryki Broni w Radomiu. MSBS będzie dostępny w wersjach: klasycznej i bezkolbowej.



KARABINY WYBOROWE, GRANATNIKI, KARABINY WSPARCIA

Skuteczność działania żołnierza zależy od każdego elementu jego wyposażenia. Należąca do Polskiego Holdingu Obronnego spółka MASKPOL wyposaża naszych żołnierzy, m.in. w najnowocześniejsze kamizelki kuloodporne. Zakłady Mechaniczne w Tarnowie są jedynym w Polsce producentem broni wyborowej, która bardzo szybko zdobyła uznanie naszych żołnierzy. Powstają tu zarówno karabiny kalibru: 12,7 mm; 8,6 mm; 7,62 mm, jak i rewolwerowe 40-mm ręczne granatniki powtarzalne. DEZAMET produkuje m.in. jednostrzałowe granatniki podwieszane i samodzielne, które można uzbroić w niemal każdy rodzaj amunicji 40-mm, także niestandardowej, a używać go mogą osoby praworęczne i leworęczne.




---------------

Więcej w komentarzach

Przedstawię kilka dobrych książek, o wyżej wymienionej tematyce.

Ostatni Świadek
Trzynaście moich lat w JW GROM
Komandos
Cel Snajpera
GROM: Siła i Honor
---
reszta:
zafganistanu.pl
Droga Wojownika
Helikopter w ogniu
---



Tylko jedna osoba, tytułowy ostatni świadek, może uratować honor żołnierza Wojska Polskiego. Zszargany przez media, opluwany przez społeczeństwo i pogardzany przez polityków stał się wart tyle, co tłumaczenia morderców niewinnych dzieci. Polacy w kraju już wydali wyrok. Śmierć bezbronnych cywilów w wiosce, w której wcześniej zabito jednego z żołnierzy, musi być wynikiem zemsty. Zwłaszcza że wszyscy widzieli filmik, na którym Polak krzyczy: „Dobijam rannego psa!” i strzela, stojąc pośród ciał… Wojna w Afganistanie toczy się nie tylko pomiędzy żołnierzami i talibami. To także polityczna potyczka w kraju, zręcznie podjudzana przez medialną machinę zniekształcającą informacje docierające z prowincji Ghazni. Nie ma w nich miejsca na żołnierskie braterstwo, ponadludzkie poświęcenie, paraliżujący strach przed wyjazdem na patrol czy nieopisany ból po stracie przyjaciela, który zginął w wybuchu miny pułapki. Liczy się tylko to, że ktoś zabija Polaków albo – co gorsza – zabijają Polacy. Powieść Marcina Ogdowskiego jest książką przełomową. Po raz pierwszy w historii najtrudniejszej „misji stabilizacyjnej” w dziejach polskiego wojska Czytelnik ma szansę przekonać się, jak bardzo jego wizja wojny – wykreowana przez prasę, radio i telewizję – różni się od rzeczywistości. W książce fikcję stanowią bowiem tylko wydarzenia. Problemy wojskowych, kłamstwa polityków i manipulacje dziennikarzy są, niestety, prawdziwe. I tak samo zabójcze, jak podkładane przez talibów bomby.



W tej pierwszej tego typu książce w Polsce - wspomnieniach operatora współczesnych polskich, wojskowych jednostek specjalnych - Andrzej K. Kisiel opisuje trzynaście lat służby w Jednostce Wojskowej 2305, bardziej znanej jako GROM.

Nie znajdziecie tu wielu informacji o datach, celach i technicznych aspektach akcji. Pokazujemy operatora GROM-u z jego bardziej ludzkiej, prywatnej strony – jako człowieka, który spełnił swoje marzenie o służbie w najbardziej elitarnej jednostce Wojska Polskiego.

Opisaliśmy drogę Andrzeja do GROM-u, od najmłodszych lat i fascynacji wojskiem, poprzez liceum wojskowe, szkołę podchorążych i 1 Pułk Specjalny Komandosów. Zdradzamy szczegóły selekcji i kursu podstawowego – dwóch etapów, które trzeba przejść, by założyć upragniony szary beret. Nie boimy się opowiedzieć o błędach i wypadkach podczas szkolenia. Szczerze opisujemy atak na platformę KAAOT, czyszczenie wejścia do i samego portu Umm Qasr oraz początki współpracy z amerykańskimi Navy SEAL. Współpracy, która przerodziła się w Braterstwo. I dalej – 4 tury bojowe w Iraku, ponad 100 akcji bojowych tzw. direct action, Afganistan – jest o czym opowiadać...



Miejsce: wyspa Vieques, Morze Karaibskie
Zadanie: obezwładnić 40 uzbrojonych terrorystów, odbić zakładnika i odzyskać skradzioną broń jądrową
Oddział: SEAL Team Six
Dowódca: Richard Marcinko
Z raportu misji: Podczas desantu nie otwiera się spadochron dowódcy. Zapasowy spadochron również nie zadziałał. Odległość od ziemi: 3,5 kilometra. Marcinko nie ma więcej zapasowych spadochronów...
Tak rozpoczyna się książka jednego z najniezwyklejszych amerykańskich komandosów.

Richard Marcinko pisze tak, jak działa: od razu wciska gaz do dechy i nie zwalnia do ostatniej strony. Od opisu pierwszej misji SEAL Team Six poprzez walkę z Wietkongiem i starcia z waszyngtońską administracją do kulisów tajnych operacji w najbardziej zapalnych punktach świata.

Kontrowersyjny i nie przebierający w metodach Marcinko nie udaje, że wojna jest zabawą dla chłopców z dobrego domu. Nie może taka być, bo po drugiej stronie są prawdziwi dranie. I tylko ludzie tacy jak Richard Marcinko mogą nas przed nimi obronić.



Iraccy rebelianci wyznaczyli za jego głowę nagrodę.Żołnierze GROM-u nie tylko byli jego towarzyszami broni, ale nauczyli go też, czym jest Żubrówka.
Chris Kyle był chłopakiem z Teksasu, gdy dołączył do SEALsów. Nie trzeba było długo czekać, aby okazało się, że na linii frontu młody kowboj radzi sobie równie dobrze jak na rodeo. W tej pełnej adrenaliny książce, o której mówiły media na całym świecie - od CNN do TVN24 - opowiada o swoim udziale w misji w Iraku i wspólnych akcjach z Polakami z GROM-u.

Pół miliona egzemplarzy sprzedanych w USA w trzy miesiące! Książka, która strąciła ze szczytu listy bestsellerów „New York Timesa” biografię Steve'a Jobsa. Książka zawiera opisy wspólnych AKCJI z GROM-em.



Generał Petelicki zajmująco opowiada o ostatnich trzydziestu latach swego życia: o tradycji rodzinnej i pracy w wywiadzie, a przede wszystkim o jednostce GROM i walce z terroryzmem. Szczegółowo przedstawia historię GROMU, ukazując żmudną drogę od rozkazu o utworzeniu jednostki do jej pierwszej akcji bojowej, następnie zaś do akcji kolejnych, o których opinia publiczna albo nie wie, albo też wie bardzo mało. Równie tajemnicze są szczegóły codziennego funkcjonowania jednostki specjalnej, a opowieści Sławomira Petelickiego sprawiają, że książkę czyta się z wypiekami na twarzy.

W czasie II wojny światowej gen. dyw. Stanisław Kopański stworzył w Syrii legendarną Samodzielną Brygadę Strzelców Karpackich. Jego żołnierze – Szczury Tobruku – wsławili się trwającą kilka miesięcy obroną tego miasta. Po wojnie gen. Kopański znalazł się na emigracji w Wielkiej Brytanii.


Pierwszy z prawej

– Kiedy w 1941 roku Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich pod wodzą gen. Stanisława Kopańskiego biła się w północnej Afryce, była jedyną polską jednostką lądową bezpośrednio walczącą z Niemcami – podkreśla Janusz Kowalczyk, badacz dziejów brygady i jej dowódcy. Jak dodaje, Polacy w Afryce byli tak dzielni, że zdobyli uznanie nawet nieskorych do pochwał Brytyjczyków.

Stanisław Kopański był absolwentem Oficerskiej Szkoły Artylerii w rodzinnym Petersburgu. Gdy wybuchła I wojna światowa, trafił na front jako rosyjski żołnierz. W 1918 roku przeszedł do polskiej armii. Walczył z Ukraińcami o Lwów. Uczestniczył też w zdobyciu Wilna. W czasie walk o miasto został ciężko ranny.

Szybko jednak wrócił na front i w podczas wojny polsko-bolszewickiej dowodził baterią artylerii konnej pod Komarowem. W tej największej bitwie kawalerii XX wieku polscy ułani rozgromili konnicę Siemiona Budionnego. Dowódca 8 Pułku Ułanów rtm. Kornel Krzeczunowicz tak charakteryzował wówczas Kopańskiego: – Przemiły kolega, łączący dystyngowane maniery wychowanka petersburskiego liceum i politechniki z dużą obowiązkowością i gruntownym wykształceniem technicznym i artyleryjskim.

Po wojnie Kopański zdobył tytuł inżyniera dróg i mostów na Politechnice Warszawskiej, studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Paryżu i wykładał balistykę w toruńskiej Oficerskiej Szkole Artylerii. Później dowodził 1 Pułkiem Artylerii Motorowej w Stryju, jedną z najlepszych jednostek tego typu w polskiej armii. Był też zastępcą dowódcy Broni Pancernych w Ministerstwie Spraw Wojskowych.

Tuż przed wojną i w czasie kampanii wrześniowej Kopański opracowywał plany obrony państwa jako szef operacyjnego oddziału Sztabu Głównego. Po klęsce 1939 roku przedostał się do Francji. Dostał zadanie zorganizowania i objęcia dowództwa nad polską Samodzielną Brygadą Strzelców Karpackich, formowaną w ramach francuskiej armii w Syrii. – Podwładni generała wspominali go jako troskliwego dowódcę o niezwykłej kulturze osobistej – mówi Janusz Kowalczyk.

Po kapitulacji Francji generał ewakuował dowodzony przez niego oddział do Palestyny. Brygada weszła w skład wojsk brytyjskich walczących na Bliskim Wschodzie. Na jej czele gen. Kopański uczestniczył w kampanii północnoafrykańskiej. Najsłynniejszym epizodem kampanii była obrona pustynnej twierdzy w Tobruku. Miasto zostało zamknięte w pierścieniu wojsk niemiecko-włoskich. Polscy żołnierze objęli najtrudniejszy odcinek obrony położony naprzeciw wzgórza zajętego przez doborowe oddziały Afrika Korps pod wodzą gen. Erwina Rommla. Utrzymali go przez cztery miesiące, a potem wzięli udział w przerwaniu okrążenia. W tym czasie brygada zyskała wśród Niemców nazwę „Szczurów Tobruku”. Po tym zwycięstwie gen. Władysław Sikorski, naczelny wódz napisał do Kopańskiego: – Dziękuję Panu Generałowi i dowodzonej przez niego Brygadzie za wspaniałą, prawdziwie polską postawę żołnierską.



Niedługo po wycofaniu z twierdzy Polacy wzięli udział w batalii o miasta Ghazalę i Bardię. W 1943 roku generał opuścił swoich żołnierzy i został szefem Sztabu Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie.

Po wojnie został w Wielkiej Brytanii. Działał w środowisku kombatanckim, a po śmierci gen. Władysława Andersa objął funkcje Generalnego Inspektora Polskich Sił Zbrojnych na Zachodzie. Zmarł w 1976 roku. Pochowano go na cmentarzu polskich lotników niedaleko Londynu.



Zdaniem Janusza Kowalczyka, Kopańskiego doskonale charakteryzują słowa płk Leona Mitkiewicza, zastępcy szefa sztabu Naczelnego Wodza z okresu, kiedy SBSK walczyła w Afryce: – Kopański to doskonały fachowiec wojskowy, znawca artylerii, a do tego bezwzględnie uczciwy, porządny i szczery człowiek.

źródło:
polska-zbrojna.pl/home/articleshow/5862?t=General-ktory-obronil-Tobruk